Hoofdstuk 25.

'... en toen kwam ik Kiro tegen en hij had gehuild,' hoor ik Strify zeggen.
Ik bal een vuist. Waarom houdt hij niet gewoon z'n bek? Niet iedereen hoeft te weten dat ik heb gehuild!
Ik blijf tegen de muur staan luisteren.
'Huilde hij? Mein gott, arme Kiro!' hoor ik Shin, hij schreeuwt bijna.
'Helemaal niet zielig,' zeg ik terwijl ik binnen kom lopen. 'Strify, hou je voortaan verdomme wel je bek?'
Nors ga ik tussen de tortels zitten. 'Kiro - We maken ons zorgen om je!'
Ik kijk Strify kwaad aan. 'Dat is helemaal niet nodig, want ik red met prima! En, ik weet nu meteen wat ik aan je heb. Niks.'
Ik ga op het balkon zitten.
Ik zit er net een minuutje, als Shin komt aangelopen.
Shin komt naast me zitten en kijkt me aan.
Eigenlijk heb ik geen zin om te praten, net zo min als hem weg te sturen.
'Kiro?'
Ik haal mijn schouders op. 'Wat?'
'Kom je weer aan tafel?'
Ik lach schamper. 'Vergeet het.'
Shin kijkt me teleurgesteld aan. 'Je doet kinderachtig,' zegt hij zacht.
'Ja, en? Strify is een klootzak.' Ik bijt op mijn lip. 'Ga nou weg, ik kom toch niet.'
Shin legt zijn hand op mijn bovenbeen. 'Okay, dan niet. Maar praat het gewoon uit met Strify, oké? En als je wil praten... ik ben er voor je, Kiro.' Shin glimlacht en gaat weg.
Van shin weet ik tenminste zeker dat hij er écht voor me is. Niet zoals Strify.







stom hoofdstuk. sorry.