Chapter Sixteen

Jewel Emerald

Belle maakte me die volgende ochtend wakker. Ze sleurde me zowat uit bed.
''Het is al acht uur geweest!'' klaagde ze ''Over een halfuur moet je alweer klaarstaan in de Trainingszaal, je moet nog eten en je aankleden én ik zou je nog wat belangrijks vertellen over bondgenootschappen.'' Ik wreef vermoeid in mijn ogen en kleedde me aan.
''Wat is er dan zo belangrijk?'' Belle vond het te traag gaan en sjorde me in mijn kleren.
''Weet wel met wie je bondgenootschappen sluit. Sommige mensen kunnen zich zomaar tegen je keren, midden in de Arena.'' Dat zette me wel aan het denken. Ik hoopte maar dat ik het met Chubby bij het juiste eind had.
''En verder?'' Snel deed ik mijn trainingsshirt aan en liep met grote passen richting de keuken.
''Met een groep ben je misschien veiliger, maar je maakt ook veel meer lawaai. Daarnaast moet er genoeg eten komen en een plek groot genoeg om jullie allemaal schuil te houden.'' Ik greep een paar stukjes bacon en smeet ze op mijn bord.
''Je herinnert je toch wel dat ik alleen met Chubby ben?'' drukte ik Belle op het hard. Ze knikte nadrukkelijk.
''Wees toch voorzichtig.''

Het oefenen verliep die ochtend redelijk gesmeerd. Ik bleef met messen werpen oefenen en kreeg ook een spoedcursus pijl en boog schieten van Chubby. Dat was niet echt mijn ding, maar ik kon van een redelijke afstand toch behoorlijk precies voorwerpen raken. Het zou mijn plan B kunnen worden, als ik in de Arena geen messen kon bemachtigen. Chubby was nog steeds in alles wat hij probeerde belachelijk goed. Of het nou zwaardvechten, messen werpen, pijl en boog schieten, strikken zetten, camouflage of wat dan ook was, Chubby kon het allemaal. Als dit een list van hem was, waar Belle me voor waarschuwde, dan was ik goed dood. Om het nog erger te maken, hij kon twee keer sneller rennen dan ik, maar dan wel met twintig kilo meer vet op zijn lichaam.

Na het middageten gingen we verder met oefenen. Chubby was afgeleid.
''Pas op!'' riep ik nog, maar het was al te laat. Hij liep in een strik van een andere tribuut. Zijn voet kwam vast te zitten en hij viel voorover. Hij pakte een mes en sneed zich binnen een tel weer los.
''Chubby, wat denk je dat je aan het doen bent?'' Chubby stond snel op.
''Praat wat zachter, we worden bekeken!'' siste hij. Hij wenkte bijna onzichtbaar naar een groepje van drie andere tributen verderop. Het was het gemaskerde meisje, iets met een P. Dan had je nog die White, die oudste tribuut en Just, een tribuut waarvan ik wonder boven wonder de naam nog van wist. Ik was altijd al verschrikkelijk in namen geweest.
''Hier, pak dit beet.'' siste Chubby en duwde me een Pijl en Boog in handen.
''Waar is dat voor...'' Chubby onderbrak me.
''Laat ze denken dat je een ander talent hebt dat je werkelijk hebt.'' fluisterde hij. Chubby ging op zijn hurken zitten en knoopte strikken. Hij zat met zijn rug naar de groep toe, maar ik wist bijna zeker dat hij ze in de gaten hield. Op dat moment kwamen ze naar ons toe gelopen.