Ch.47 - Hospital
(pov Joe)
Maria reageerde nog niet. Ik bel Kevin op. ‘’Met Kevin’’. ‘’Kevin.. Joe hier, kom hierheen, Maria wil niet wakker worden, en Allyson is ontvoerd’’. ‘’Joe.. Als dit weer een slechte grap is, is dit niet grappig’’. Ik zucht wanhopig ‘’Dit is geen grap! Kom onmiddellijk’’. Ik gaf aan waar ik was en snel hing Kevin op. Ik keek naar Maria. Ze zal me het nooit vergeven dat ik Allyson zomaar heb laten gaan. Ik nam een diepe zucht en ga weer verder met het reanimeren.
Niet veel later kwam Kevin samen met Nick en Rieneke aanzetten. ‘’Omg.. je hebt dus niet gelogen’’. Kevin duwt me aan de kant en probeerde haar te reanimeren.
‘’Wat is er gebeurd?’’vroeg Rieneke terwijl ik uitgeput op de grond ging liggen. ‘’Het was Mike en Andrew, ze bonden Maria vast en lieten de auto in het meer rijden, en namen Allyson mee, ik moest kiezen, of ik Maria zou redden of Allyson’’. Geschokt keek ze me aan. Ik liet m’n hoofd in m’n handen vallen ‘’Maria gaat me dit nooit vergeven’’. Ze legt een hand op m’n schouders ‘’natuurlijk wel, we vinden Allyson wel’’. ‘’We moeten naar het ziekenhuis’’onderbrak Kevin. Ik keek naar Maria die water begon op te hoesten. Kevin nam Maria in z’n armen en samen lopen we naar de auto. Ik ging achterin en leg Maria haar hoofd op m’n schoot. Voorzichtig strijk ik door haar haar. Ze keek me aan ‘’waar is Allyson?’’vroeg ze met een schorre stem. ‘’Ssh, zorg maar eerst dat je beter word’’.
Kevin rijd met een snelle tempo naar het ziekenhuis. Hij stopt voor de portier. Ik til haar eruit en loop naar de balie.
Even later kwamen er dokters aan met een ziekenhuisbed. Ik leg Maria erop. Terwijl ze met spoed weglopen. Verslagen keek ik toe hoe ze werd weggereden. Nick kwam naast me staan en legt een hand op m’n schouder. Ik keek naar hem ‘’ze zal het me nooit vergeven’’. ‘’We vinden Allyson, we zullen allemaal helpen.. toch jongens?’’vroeg Nick en keek achterom. Kevin en Rieneke knikken instemmend. Ik glimlach zwak ‘’dankje’’.
(pov Maria)
Er stonden allemaal artsen over me heen. Een lichte pijnprikkel ging door m’n hand. Ik sloot m’n ogen en laat het allemaal over me heen komen. Waar zal Allyson nu zijn? Misschien was ze wel veilig thuis, bij Danielle.
Als ik m’n ogen open zie ik Nick en Joe over me heen. Ik knijp m’n ogen dicht ‘’waar ben ik?’’. ‘’Gelukkig, je bent er weer’’zei Joe en haalt opgelucht adem. ‘’Je viel weg’’vult Nick Joe bij. Ik keek naar m’n hand waar een infuus door heen liep. Ik keek naar Joe en glimlach zwak ‘’bedankt’’. Nick keek ons beide aan ‘’ik laat jullie wel even alleen’’. Hij liep de kamer uit, en nu waren het alleen ik en Joe nog.
‘’Joe hoeft met niet te bedanken’’. Ik knik ‘’jawel.. ik had naar je moeten luisteren, misschien was dit dan allemaal niet gebeurd, ik ben gewoon te koppig.. domme eigenschap’’. Hij grinnikt ‘’t geef niet’’. Ik keek om me heen ‘’waar is Allyson?’’. Z’n glimlach verdween weer. Ik keek hem serieus aan ‘’Joe..’’. Hij deed z’n mond open maar er kwam geen geluid uit. Ik keek hem doordringend aan ‘’zeg het me’’. Hij zucht ‘’goed..Andrew en Mike hebben haar meegenomen.. Ik kon hun niet tegenhouden, ik had of jou moeten redden of Allyson’’. Ik bleef stil. Ik was m’n dochter kwijt. ‘’Ben je nu boos op me?’’. Ik sloot m’n ogen en schud m’n hoofd. ‘’Je hoeft je geen zorgen te maken.. Iedereen helpt, om Allyson te vinden’’. Ik zucht en hield me stil. Ik wil hier zo snel mogelijk weg.
Het werd al later. Ik keek op de klok ‘’ik denk dat je naar huis moet’’. Hij schud z’n hoofd ‘’ik blijf nog even, ga jij maar slapen’’. ‘’Waarom doe je nog zo lief? Nadat ik je niet heb gelooft’’. Hij glimlacht ‘’daar zijn vrienden voor’’. Ja.. vrienden. Ik glimlach vaag en sluit m’n ogen.
Ik hou van m'n trouwe lezers
En vooral van frederique95 omdat ze altijd een trouw reactie achterlaat
Maria reageerde nog niet. Ik bel Kevin op. ‘’Met Kevin’’. ‘’Kevin.. Joe hier, kom hierheen, Maria wil niet wakker worden, en Allyson is ontvoerd’’. ‘’Joe.. Als dit weer een slechte grap is, is dit niet grappig’’. Ik zucht wanhopig ‘’Dit is geen grap! Kom onmiddellijk’’. Ik gaf aan waar ik was en snel hing Kevin op. Ik keek naar Maria. Ze zal me het nooit vergeven dat ik Allyson zomaar heb laten gaan. Ik nam een diepe zucht en ga weer verder met het reanimeren.
Niet veel later kwam Kevin samen met Nick en Rieneke aanzetten. ‘’Omg.. je hebt dus niet gelogen’’. Kevin duwt me aan de kant en probeerde haar te reanimeren.
‘’Wat is er gebeurd?’’vroeg Rieneke terwijl ik uitgeput op de grond ging liggen. ‘’Het was Mike en Andrew, ze bonden Maria vast en lieten de auto in het meer rijden, en namen Allyson mee, ik moest kiezen, of ik Maria zou redden of Allyson’’. Geschokt keek ze me aan. Ik liet m’n hoofd in m’n handen vallen ‘’Maria gaat me dit nooit vergeven’’. Ze legt een hand op m’n schouders ‘’natuurlijk wel, we vinden Allyson wel’’. ‘’We moeten naar het ziekenhuis’’onderbrak Kevin. Ik keek naar Maria die water begon op te hoesten. Kevin nam Maria in z’n armen en samen lopen we naar de auto. Ik ging achterin en leg Maria haar hoofd op m’n schoot. Voorzichtig strijk ik door haar haar. Ze keek me aan ‘’waar is Allyson?’’vroeg ze met een schorre stem. ‘’Ssh, zorg maar eerst dat je beter word’’.
Kevin rijd met een snelle tempo naar het ziekenhuis. Hij stopt voor de portier. Ik til haar eruit en loop naar de balie.
Even later kwamen er dokters aan met een ziekenhuisbed. Ik leg Maria erop. Terwijl ze met spoed weglopen. Verslagen keek ik toe hoe ze werd weggereden. Nick kwam naast me staan en legt een hand op m’n schouder. Ik keek naar hem ‘’ze zal het me nooit vergeven’’. ‘’We vinden Allyson, we zullen allemaal helpen.. toch jongens?’’vroeg Nick en keek achterom. Kevin en Rieneke knikken instemmend. Ik glimlach zwak ‘’dankje’’.
(pov Maria)
Er stonden allemaal artsen over me heen. Een lichte pijnprikkel ging door m’n hand. Ik sloot m’n ogen en laat het allemaal over me heen komen. Waar zal Allyson nu zijn? Misschien was ze wel veilig thuis, bij Danielle.
Als ik m’n ogen open zie ik Nick en Joe over me heen. Ik knijp m’n ogen dicht ‘’waar ben ik?’’. ‘’Gelukkig, je bent er weer’’zei Joe en haalt opgelucht adem. ‘’Je viel weg’’vult Nick Joe bij. Ik keek naar m’n hand waar een infuus door heen liep. Ik keek naar Joe en glimlach zwak ‘’bedankt’’. Nick keek ons beide aan ‘’ik laat jullie wel even alleen’’. Hij liep de kamer uit, en nu waren het alleen ik en Joe nog.
‘’Joe hoeft met niet te bedanken’’. Ik knik ‘’jawel.. ik had naar je moeten luisteren, misschien was dit dan allemaal niet gebeurd, ik ben gewoon te koppig.. domme eigenschap’’. Hij grinnikt ‘’t geef niet’’. Ik keek om me heen ‘’waar is Allyson?’’. Z’n glimlach verdween weer. Ik keek hem serieus aan ‘’Joe..’’. Hij deed z’n mond open maar er kwam geen geluid uit. Ik keek hem doordringend aan ‘’zeg het me’’. Hij zucht ‘’goed..Andrew en Mike hebben haar meegenomen.. Ik kon hun niet tegenhouden, ik had of jou moeten redden of Allyson’’. Ik bleef stil. Ik was m’n dochter kwijt. ‘’Ben je nu boos op me?’’. Ik sloot m’n ogen en schud m’n hoofd. ‘’Je hoeft je geen zorgen te maken.. Iedereen helpt, om Allyson te vinden’’. Ik zucht en hield me stil. Ik wil hier zo snel mogelijk weg.
Het werd al later. Ik keek op de klok ‘’ik denk dat je naar huis moet’’. Hij schud z’n hoofd ‘’ik blijf nog even, ga jij maar slapen’’. ‘’Waarom doe je nog zo lief? Nadat ik je niet heb gelooft’’. Hij glimlacht ‘’daar zijn vrienden voor’’. Ja.. vrienden. Ik glimlach vaag en sluit m’n ogen.
Ik hou van m'n trouwe lezers
En vooral van frederique95 omdat ze altijd een trouw reactie achterlaat
Reageer (3)
Hihi ik voel me vereerd haha snel verder
spannend ^^
1 decennium geledenHou van je verhaal!!
1 decennium geledenSnel verder!!<333
Spannend!
1 decennium geleden