~1

Hippie loopt stilletjes de kamer uit oppassend, dat Cho nog in haar bed lag te slapen. Zachtjes liep ze het huis uit en vloog door het bos. Verschillende flashbacks komen naar boven. ‘Je bent een monster!’ klinkt de stem van haar moeder. De tranen springen in Hippie haar ogen. ‘Je had nooit geboren mogen worden!’ schreeuwt haar vader . –Andere flashback.- Alle kinderen lopen met een grote boog om Hippie en proberen oogcontact te vermijden. De tranen verlaten Hippie haar ogen en laten sporen achter op haar wangen. Het zicht van Hippie wordt wazig door de tranen die in haar ogen opwellen. Verwoedt knippert ze de tranen weg en vliegt richting de rand van het bos. Aan de rand van het bos klapt ze haar vleugels in en loopt richting de supermarkt. In de supermarkt pakt ze een mandje en pakt een aantal boodschappen, die ze in haar mandje doet. Met het mandje aan haar arm loopt ze richting de kassa. Ze legt alles op de band en glimlacht naar de kassier- die naar haar knipoogt en een blik over haar paarse haar en kleding laat glijden- en betaalt het bedrag wat de kassier zegt. Een klein aantal minuten later loopt ze weer naar buiten met een tasje van de winkel aan haar hand. Hippie kijkt rond en glimlacht als er een eekhoorntje de weg oversteekt. De mensen om haar heen staren haar aan en fluisteren achter haar rug om. Ze haalt haar schouders op en loopt naar het begin van het bos. Ze lacht als er een paar vogels langs vliegen en vrolijk tsjilpen. Achter haar klinken voetstappen, Hippie draait zich met een ruk om en ziet niemand. Verward blijft ze even staan maar loopt dan weer richting het boomhuis. Er klinken weer voetstappen, maar nu ook dichtbij gehijg. Hippie verstijfd en springt met een ruk het trappetje naar het boomhuis op en rent het huis binnen. ‘Whoa. Whats up?’ klinkt Cho haar vrolijke stem. Met een gil springt Hippie in de lucht en ploft op haar kond weer op de grond. ‘CHO!’ roept Hippie kwaad. ‘Wat?’ vraagt Cho beduusd. ‘Moet je me zo laten schrikken?’ vraagt Hippie nog steeds kwaad. ‘Dat jij zo snel schrikt is niet mijn schuld.’ Protesteert Cho gekwetst. ‘Je hebt gelijk Cho, Sorry. Ik hoorde net tot twee keer toe voetstappen achter me en ook gehijg dicht in de buurt. Sorry ik had het niet op jou moeten afreageren.’ Vertelt Hippie spijtig. ‘Het is al goed Hip. Maar waarom zou iemand je volgen?’ vraagt Cho bedachtzaam. ‘Als ik dat wist…’ is Hippie haar antwoord. ‘Het zou een geheime aanbidder kunnen zijn.’ Joelt Cho. ‘Denk je het zelf, het hijgde dat lijkt me niet echt normaal.’ Antwoordt Hippie. ‘Jij hebt ook niet echt bepaald normaal, dus als hij een extra oog heeft ofzo, passen jullie wel bij elkaar. ‘ pest Cho. ‘Whatever,’ Mompelt Hippie ‘Ik ben naar de winkel geweest en heb spullen voor ontbijt gekocht.’ ‘Chocopasta?’ vraagt Cho opgewonden. ‘Ja, ik heb ook chocopasta meegenomen. Haha.’ Lacht Hippie. Hippie loopt naar de deur naar het balkon en opent die met de sleutel die op het plankje ligt. Ze kijkt het bos door en staart richting het diepe donkere gedeelte. WOESH. Een frisse stevige wind waait door het bos. Hippie kijkt naar rechts en ziet nog net een gedaante door het bos rennen…