23: come get a little closer and bite me in la boca

We pakten de spullen uit en Cat ging even slapen terwijl Gio en ik boodschappen gingen doen.
"mag ik rijden?" vroeg Gio, "ja tuurlijk" antwoordde ik en we reden weg.
Gio wist de weg nog naar de supermarkt en we waren er binnen no-time.
We pakten een karretje en liepen de winkel in, alle paden door en werkten het lijstje af. Ik wilde iets van het bovenste schap pakken, maar ik kon er net niet bij. Dat zorgde ervoor dat Gio begon te lachen, "dat is niet grappig" zei ik met een nep zielig gezicht, "echt wel" lachte hij weer. "in plaats van daar staan te lachen, mag je ook wel even helpen" zei ik droog, Gio pakte het pak spaghetti zonder enige moeite en legde het in de kar.
Nadat we hadden afgerekend liepen we weer naar buiten en weer werden er foto's genomen, "sorry man" zei ik toen we weer instapte "maakt niet uit, jij kan er niks aan doen" antwoordde Gio.
We reden terug naar huis, waar Cat in diepe coma lag.
Toen we net de laatste spullen hadden opgeruimd ging mijn telefoon, 'Desmond is calling' stond er in het schermpje,
F: hey
hey alles goed?
F: ja hoor met jou ook?
Prima, maar luister
F: dit betekend niet veel goeds hé?
het is geen slecht nieuws, je moet alleen even naar de studio komen om 9 uur vanavond
F: 9 uur vanavond? Maar ik heb visite
dan neem je die mee, maar het moet
F: oké is goed tot vanavond
tot vanavond

"ik moet vanavond naar de studio, maar jullie mogen mee" zei ik tegen Gio. We begonnen aan het eten samen en op een rare manier voelde het fijn dat hij er weer was.

Vroeger had ik stiekem een oogje op de grote broer van mijn beste vriendin, maar dat had ik nooit toe gegeven.

"je bent bijna niks verandert weet je dat?" zei Gio uit niets, "hoe bedoel je?" vroeg ik en ik draaide me om. Gio stond ineens wel erg dichtbij, maar iets in mij vond het niet erg en blijkbaar dacht Gio er het zelfde over, want hij kwam steeds dichterbij.