01/03/2012

Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

Ik heb vandaag dus mijn koppigheid weten opzij te duwen en heb Xan mijn excuses aangeboden. Ik vind dat ik nu wel een koekje verdien. Zo eentje met lekker veel chocola. Maar goed, Xan heeft ze aanvaard, heeft zijn excuses ook aangeboden en toen hebben we onze ruzie-bijlegging bezegelt met kus. Mooi hè? Het is nu 1 maart dus er zijn nog officiëel vier schoolmaanden voor de boeg en dan twee maanden vakantie om dan ein-de-lijk aan mijn zesde, en laatste, jaar van het middelbaar te beginnen. En dan komt de universiteit of de hogeschool nog, bah.

Myrthe en Elias hebben een nieuw project gestart. Het zit zo: Elias gaat bepaalde dingen fotograferen en Myrthe gaat diezelfde dingen schilderen. En dan gaan ze de foto's bij de bijhorende schilderijen hangen in een of andere galerij, als ze ooit een galerij vastkrijgen. Maar ik vind het wel een cool project, zo kan je de schilderkunst (wat vroeger eigenlijk de fotografie was want alle rijke mensen wouden een portretschildering terwjil er nu gewoon een foto kan genomen worden) vergelijk met foto's. Waanzinnig cool toch?

En ik had ineens inspiratie voor een sentimenteel gedichtje, het gaat zo:
Een traan wordt geboren in mijn oog,
om te leven op mijn wang
en te sterven op mijn lippen.
Een traan van verdriet,
wat heb ik je toch misdaan
dat je me verliet?
Mooi hè? Ik ben werkelijk een natuurtalent! *kuch kuch*

En de badeendjes gaan de wereld overnemen. *knikt heftig met hoofd*. Samen met de suikerspinnen, uiteraard, want badeenden zijn cool en suikerspinnen zijn lekker dus dat is een prachtige combinatie. Schrik dus niet als je plots wordt ontvoerd door een badeend, ik zal je wel komen redden. Voorlopig hebben ze alleen nog maar de badkamer ingepalmd (tot grote frustratie van men ma) maar ik heb beloofd dat ik er een paar zou overbrengen naar pa, zodat ze daar hun expansie kunnen uitbreiden. Wauw, ik heb het woord expansie gebruikt, applausje voor mij! Leve de moeilijke woorden! (of misschien toch niet, dan klinkt alles zo geleerd)

Maar goed, ik heb eigenlijk niet veel interessants te vertellen vandaag dus ga ik je maar eens laten, het spijt me. En het spijt me ook dat je in de handen terecht bent gekomen die later waarschijnlijk in een gekkenhuis terechtkomt. Maar je zult het wel overleven. Ik zal een kaarsje voor je branden. Tot schrijfs (eigenlijk klinkt tot schrijfs veel cooler dan schrijf ze, vind je ook niet?)