Chapter 02

Ik zag dat Louis voor me kwam staan toen ik m'n broek uit trok.
'Dus?' ik keek op en zag hoe Louis een wenkbrauw op trok
'Wie is de gelukkige?'
'Echt Lou, er is niemand!'
'Hazz, ik kan jouw wel langer dan vandaag hoor!'
'Geloof me nou, Lou!' Louis pakte me bij m'n bovenarm vast.
'Toe, Harry!'
'Lou, er is echt niemand'
'Ik weet echt wel dat...'
ik zag Louis' gezicht dichter bij komen voelde zijn lippen de mijne raakte. Zijn onverwachte zachte wang raakt de mijne een beetje.
Hij probeerde met z'n tong mijn mond open te doen.
Ik schudde Louis van me af.
Hij had mijn bovenarm nog altijd vast.
'Lou, dit is echt fout..' zei ik zacht zonder naar z'n gezicht te kijken. Ik kijk naar z'n gezicht.
Ik zie tranen in z'n ogen staan en knuffel hem.
'Lou, je moet het echt begrijpen...' 'Nee Hazz, laat me nu gewoon even alleen..'
hij laat m'n boven arm los en draait zich om.
Ik trek trek snel m'n broek uit en loop bijna geluidloos de badkamer uit. Wanneer ik langs d woonkamer loop, waar de jongens zitten merk ik dat er een traan over mijn wang loopt.
'Slaapwel!' roep ik met een tintelende stem als ik de deur van de woonkamer dicht sla.
'Wacht eens even!' hoor ik Niall nog naroepen maar ik doe alsof ik het niet hoor en ga op m'n bed liggen.
'Waarom ween ik eigenlijk?' hoor ik mezelf nog fluisteren en viel in een on-diepe slaap.