Four.

De eerste die de kamer binnenkwam, droeg een T-shirt met streepjes op. Hij had een zak vast met ballonnen waarvan hij waarschijnlijk voor onze ogen een hondje ging maken. Onhandig probeerde hij uit het plastieken zakje een ballon uit te peuteren.
Achter hem kwam een jongen met een getinte huidskleur, hij had donker haar dat recht omhoog stond. Ik schatte hem rond de achttien jaar. Hij keek alsof zijn hond net dood was. Of zijn kat. Je kan kiezen.
Nu kwam er een jongen met krullen binnen, hij keek ons aan alsof hij ons elk moment ging aanranden. Zijn blik ging van mijn bed naar dat van Jessica. Ik vond het maar eng en keek van jongen naar jongen. De
Ik dacht dat dit genoeg was, nee, tot overmaat van ramp kwam een blonde jongen met een broodje in zijn hand naast degene met de getinte huidskleur staan. Die tweede vroeg of hij ook een hapje mocht, maar de blonde keek boos terug en schudde zijn hoofd. Hij had nog te veel voedsel in zijn mond om 'nee' te antwoorden. Snel checkte ik of er misschien nog wat Abercrombie & Fitch modellen gingen binnenkomen. De deuropening bleef leeg.
In de gang stond wel iemand met een dokter te praten.
'Well...', begon de jongen met de ballonnen. 'Wat willen jullie dat ik maak?'
Ik zou graag hebben dat je maakt dat je weg komt, dacht ik in mezelf.
Maar in plaats van dat te zeggen, draaide ik me weer op mijn zij.
Achter me hoorde ik dat Jessica de aandacht wel leuk vond en begon enthousiast op te sommen wat ze graag op haar nachtkastje wilde.
Ik sloot mijn ogen en hoopte in slaap te vallen.

Opeens voelde ik een hand op mijn hand. Verschrikt opende ik mijn ogen.
De jongen die op de gang stond, zat nu naast mijn bed en hield mijn hand vast.
'Alles in orde, my love?' vroeg hij bezorgd.
In plaats van te antwoorden, trok ik verschrikt mijn hand terug.
Ik zette me recht en tastte naar het glas met water.
De vreemde jongen gaf het mij aan. Ik voelde het koude water door mijn slokdarm richting mijn maag stromen. Het deed pijn.
'Je moet je concentreren op je lichaamswarmte,' zei de jongen. 'Kijk zo.'
Hij legde mijn handen gekruist over mijn borstkas, net onder mijn oksels.
Ik kreeg het inderdaad warmer en de pijn verdween.
'Aangenaam, je mag me voortaan Liam noemen,' lachte de jongen.