Goedemorgen

De morgen breekt aan. De geur van versgebakken brood dringt Elenora's neus binnen. Aangenaam verrast komt zij overeind. Aan het voeteneind zit een jongen. Elenora wrijft het slaapzand uit haar ogen. Het lachende gezicht van Joseph verschijnt.
'Heey', mompelt zij met een hese stem.
'Goedemorgen schone slaapster', groet Josh met een grijns. Kennelijk heeft hij het brood zelf net gebakken.
'Wat heeft dit te betekenen?', vraagt zij overrompeld.
De grijns van Josh verbreedt. En de geur bereikt Elenora's maag waar het knorringen veroorzaakt.
'Ontbijt op bed. Ik heb je wat langer laten slapen, is dat erg?'
Ze schiet overeind. 'Is de koning boos?'
'Nee', zegt Josh kalm.
Het meisje laat zich weer zakken. Dan is het goed. Problemen kunnen maar beter wegblijven. Maar op deze manier ontwaken is wel aangenaam. Wel opvallend dat iedereen hier zo bezorgd lijkt te zijn. Misschien is het de mentaliteit van de bewoners van Camelot. Die mentaliteit zorgt voor een aangename sfeer. Het is iets waar zij aan wilt wennen. Als de keus aan haar is dan staat vast dat zij hier voorgoed blijft. Hopelijk vindt de koning dat niet erg.
Warm brood, het smaakt goed. Tijdens het eten vraagt Josh naar haar huis, hoe zij het vroeger had, waar zij werkte, hoe het zat met haar familie.
Elenora bedenkt dat het geen kwaad kan om te vertellen dat zij bij haar tante woonde en werkte in de herberg van haar oom.
'Maar waarom ben jij dan weggegaan?', wilt Joseph weten.
Elenora slikt. Ze moet nu met een excuus komen. 'Komop denk', beveelt zij zichzelf in stilte.
'Eh, ik was op zoek naar meer, ik wou wat van de wereld zien', liegt Elenora. Zij is zich bewust van haar schuldige blik. Liegen is niet haar grootste talent. En aan zijn onderzoekende blik ontgaat niets.
'Je weet zelf dat dat niet waar is', zegt hij teleurgesteld. Het knaagt, zo erg dat op haar lip bijten niet voldoende is om de neiging te onderdrukken. Hij valt te vertrouwen. Tenminste, hij lijkt een betrouwbaar iemand. Daarbij is zij hem wat verschuldigd. Niet alleen vanwege het ontbijt, ook vanwege gisteren. Dat terwijl zij zo kortaf is geweest en hij zo open naar haar.
Ze sluit haar ogen, denkt eerst goed na.
'Beloof je dat jij het niemand vertelt? Het is geheim, alleen jij en ik mogen het weten'
Joseph legt zijn hand op zijn hart en legt zijn andere hand op haar. Hij zucht en belooft haar dat haar geheim veilig zal zijn met hem. Dat hij liever sterft dan haar te verraden.
'Vooruit. Goed luisteren, ik vertel het maar één keer', zegt Elenora. Ze brengt haar mond naar zijn oor en schermt haar zinnen af met haar handen.
'Ik ben gevlucht van mijn geboorteplaats. Er waren mensen... en die wisten zeker dat ik een heks was. Dus toen de koning ernstig ziek werd terwijl ik in de keukens werkte, viel het moeilijk te ontkennen. Je begrijpt dat ik wel moest vluchten daarna. En na drie dagen lopen werd ik gevonden door Arthur en zijn hulpje', fluistert zij. 'Daarom ben ik nu hier'
'Maar als je een heks bent...', fluistert Josh geschrokken.
'... niet dat ik weet. Maar alsnog, ik heb liever niet dat iemand hier over hoort. Er zijn nog altijd genoeg mensen, die ik ken, die tegen mij willen getuigen. Het hun woord tegenover dat van een dubieuze vondeling'
'Ik begrijp het', zegt Josh.
'Dankje', roept Elenora, en geeft hem een omhelzing.