* TwentyFifth *

Xylofoongeluid stijgt op en ik bekijk Danielle paniekerig aan. Wij zijn ervaren, we weten precies wat gaat gebeuren. “ Dear Ladies and Gentleman,” Ik fluister naar Danielle dat we ons naar de kassa moeten haasten, Danielle sprint met het juweel voor mijn moeder naar de kassa en ik loop met haar mee. “ Please go immediately to the cash register, we close in ten minutes.” Ik klop mijn geld op de desk en vraag haar uitgeput of ze het wil inpakken. Ik hoor mensen haastig gillen en ze stormen als woeste bavianen naar de kassa’s toe. Gekrioel heerst in Harrods en het is ondraaglijk!

“ We made it!” Ik geef Danielle een high five. Ik open de zak en zie het perfect ingepakte geschenk voor mijn lieve moeder en ik straal een tevredenheid uit. We stappen in de auto en maken ons op weg naar de place to be. Mijn huis, dus. Eén ieniemienie detail wat we vergeten zijn. Nu is in Londen het verkeer… pure hel!

Van Volvo’s tot Porsches ze staan allemaal op hetzelfde lot te wachten. FILE! Danielle heeft last van claustrofobie, dus aan haar heb ik niet veel die zich vastklemt aan de deur en met gespreide ogen ineen krimpt van de dikke auto’s die tegen mijn deuren opgeplakt zijn. Als ik krassen krijg dan kunnen ze wat meemaken! Ik toeter en gebaar naar degene naast me dat hij wat plaats moet maken en dat ik godverdomme voorrang had?! Als ik mijn kans zie, glip ik tussen twee auto’s door en druk op het gaspedaal. “ Eleanor. What are you doing?!”

Ik laat de paniek van Danielle passeren en concentreer me om uit deze hel te ontsnappen. De straat is leeg en ik kan gemakkelijk 80 km/h rijden. Maar met een knipper is het al gebeurd. Geschrokken zie ik hoe iemand mij van rechts in de hoek wil inhalen en mijn reflexen zijn niet snel genoeg. Ik draai het stuur naar links maar voel nog altijd die onaangename schuur tegen mijn auto.

Ik kan mijn kerstcadeaus op mijn buik schrijven…