What must I do? ~7~

Het is nou alweer zondag. Helaas moet ik nu toch weer naar huis. Ik had nog langer willen blijven, maar Veele moest weg en dat kon ze echt niet afzeggen. En Evie gaat winkelen met haar moeder dus dat gaat ook al niet. De enige optie is dus naar huis gaan. Dus hier sta ik dan, voor mijn huis. Ik zal toch ooit eens naar binnen moeten, ik sta hier al 10 minuten voor de deur. Ik steek de sleutel voorzichtig in het slot. Heel voorzichtig maak ik de deur open en loop naar binnen, hopend dat mijn vader me niet ziet en me niks doet. Als ik de kamer in loop zie ik hem liggen. Op de grond, met allemaal lege bierflessen om hem heen. Woow, zo erg heb ik hem nog nooit gezien. Eigenlijk vind ik het toch wel eng, mijn eigen vader daar zo zien liggen. Nee Lotte ik moet het niet zielig vinden. Denk aan alles wat hij me heeft gedaan, moet ik het dan nog zielig vinden?! Het is zijn eigen domme schuld. Ik ben zo in gedachte dat ik niet zie dat voor me een bierfles staat. Ik loop er dus tegen aan, hij valt om en er stroomt een klein straaltje bier uit. Fijn, nou kan ik t ook nog gaan opruimen. Maar nog voor dat ik me kan bukken om het op te rapen, hoor ik een kreun. Ik kijk om, en ik zie mijn vader bewegen op de grond. Nee, hij word wakker!! Ik wil weglopen, maar het gaat niet meer, hij heeft me al gezien. “Hier komen jij!” zegt hij kwaad terwijl hij wankelend overeind komt. Ik kan zijn biergeur vanaf hier al ruiken. Woedend komt hij op me af gelopen. Als hij vlak voor me staat stopt hij, en slaat me met zijn vuist op mijn wang. Godverdomme mijn blauwe plekken waren bijna weg, nu heb ik er weer een nieuwe bij. Maar echt veel tijd heb ik niet om na te denken, want alweer voel ik een klap, maar nu tegen mijn oog. Ik wil het uitschreeuwen van de pijn, maar mijn vader houd zijn hand voor mijn mond. “Straks hoort je moeder je” sist hij tegen me. Ik ruk me los uit zijn handen en wil naar boven rennen, maar hij pakt snel mijn arm vast en trekt me weer terug. Ik zie hem na een lege bierfles grijpen. Nog voordat ik kan nadenken over wat hij van plan is, voel ik het glas van de bierfles tegen mijn gezicht aankomen. Ik voel hoe het glas in mijn gezicht kapot springt en de glasscherven mijn huid doorboren. Schreeuwend laat ik me op de grond vallen. Ik voel het warme bloed via mijn gezicht naar mijn nek lopen. Ik zie nog vaag hoe mijn moeder de kamer in komt gerent en daarna word alles zwart.

Als ik weer wakker word, zie ik dat ik op mijn bed lig. Langzaam herinner me wat er gebeurd is. Ik wil opstaan, maar iemand houd me tegen. Ik kijk op en zie mijn moeder op mijn bed zitten. “Blijf nou maar rustig liggen” zegt ze. “Is het nog zondag? Of is het al maandag? Hoe laat is het? Moet ik niet naar school?” ratel ik aan een stuk door. “Het is nog zondag, het is 7 uur ’s avonds nu. Blijf nu nog maar rustig liggen, dan zien we morgen wel of je naar school kunt” zegt mijn moeder. Ik kijk haar dankbaar aan. “Ik ga nu weer naar beneden, voordat je vader iets in de gaten krijgt. Ik kom zo nog wel een keer terug met wat eten, je zult nu wel honger hebben” zegt mijn moeder. “Ja graag, ik heb eigenlijk best wel honger” zeg ik en kijk hoe mijn moeder mijn kamer uitgaat.