|| O41
||Hogwarts
||Draco||
Eindelijk was de warmte terug in mijn lichaam. Even had het geleken alsof ik het nooit meer warm zou krijgen en ik had gevochten om niet te verdrinken in de donkere diepten van iets wat ik niet kende. Nu wist ik zeker dat het de dood was geweest.
Nu ik in een bed op de ziekenzaal lag had ik alle tijd om na te denken en dat bezorgde me een flinke hoofdpijn. Allerlei vragen spookten door mijn hoofd en maakten dat ik de afgelopen nacht totaal niet had geslapen. Hoe kon het dat ik bijna doodgevroren was? Waar was Aurora gebleven? Hoe kwam Blaise erbij dat Nathan geen jongen van onze leeftijd was? Waarom had hij haar neer gestoken? En dan tot slot vroeg ik me nog af wat de woorden betekenden die Blaise had opgevangen van de twee. Nathan had haar Winter genoemd en op de een of andere manier deed me dat ergens aan denken. Een herinnering sluimerde ergens in de diepten van mijn bewustzijn maar telkens als ik er bijna grip op had ontglipte het me weer.
De naam Winter kende ik maar al te goed. Zoals bij vele kinderen had ook mijn moeder me het verhaal van The Seasons vaak voorgelezen. Winter was de naam van de Godin die het seizoen winter beheerste en was verdwenen na een meningsverschil met haar zussen. Zoiets dergelijks stond me in ieder geval bij. Maar dat was een sprookje. Niet meer als een Legende. En toch was er op aarde geen winter meer sinds 1820, precies zoals in het verhaal. Dus zat er logica in of was het gewoonweg een verhaaltje om te verdoezelen wat er echt was gebeurd? Op dit moment zou ik alles wel geloven had ik het idee en eigenlijk zat er best logica in. Waarom was ik anders half doodgevroren in de aanwezigheid van Aurora. En heette ze niet Frost van de achternaam? Ook een beetje verdacht.
Dus stel he, stel dat Aurora inderdaad Winter was, de verloren godin van de winter, waarom wilde Nathan haar dan dood hebben? Volgens Blaise had hij een dolk haar nek in gedreven. Ik probeerde die mogelijkheid te verdrijven, maar ook ik wist wel dat hij niet zou liegen over iets wat hij had gezien. Misschien wilde ik daarom wel geloven dat ze een godin was want die waren vast niet zo makkelijk te doden. En de gedachte dat Aurora misschien dood zou zijn jaagde me angst aan en deed mijn hart opnieuw bevriezen. Ik had haar nog maar net, kwijt wilde ik haar nog lang niet. Toch leek het er momenteel op dat ik dat was.
Nu ik in een bed op de ziekenzaal lag had ik alle tijd om na te denken en dat bezorgde me een flinke hoofdpijn. Allerlei vragen spookten door mijn hoofd en maakten dat ik de afgelopen nacht totaal niet had geslapen. Hoe kon het dat ik bijna doodgevroren was? Waar was Aurora gebleven? Hoe kwam Blaise erbij dat Nathan geen jongen van onze leeftijd was? Waarom had hij haar neer gestoken? En dan tot slot vroeg ik me nog af wat de woorden betekenden die Blaise had opgevangen van de twee. Nathan had haar Winter genoemd en op de een of andere manier deed me dat ergens aan denken. Een herinnering sluimerde ergens in de diepten van mijn bewustzijn maar telkens als ik er bijna grip op had ontglipte het me weer.
De naam Winter kende ik maar al te goed. Zoals bij vele kinderen had ook mijn moeder me het verhaal van The Seasons vaak voorgelezen. Winter was de naam van de Godin die het seizoen winter beheerste en was verdwenen na een meningsverschil met haar zussen. Zoiets dergelijks stond me in ieder geval bij. Maar dat was een sprookje. Niet meer als een Legende. En toch was er op aarde geen winter meer sinds 1820, precies zoals in het verhaal. Dus zat er logica in of was het gewoonweg een verhaaltje om te verdoezelen wat er echt was gebeurd? Op dit moment zou ik alles wel geloven had ik het idee en eigenlijk zat er best logica in. Waarom was ik anders half doodgevroren in de aanwezigheid van Aurora. En heette ze niet Frost van de achternaam? Ook een beetje verdacht.
Dus stel he, stel dat Aurora inderdaad Winter was, de verloren godin van de winter, waarom wilde Nathan haar dan dood hebben? Volgens Blaise had hij een dolk haar nek in gedreven. Ik probeerde die mogelijkheid te verdrijven, maar ook ik wist wel dat hij niet zou liegen over iets wat hij had gezien. Misschien wilde ik daarom wel geloven dat ze een godin was want die waren vast niet zo makkelijk te doden. En de gedachte dat Aurora misschien dood zou zijn jaagde me angst aan en deed mijn hart opnieuw bevriezen. Ik had haar nog maar net, kwijt wilde ik haar nog lang niet. Toch leek het er momenteel op dat ik dat was.
Niet een van mijn betere hoofdstukken ik weet het, maar die van morgen ochtend is beter. Stiekem heb ik al vijf hoofdstukken klaar na deze hihi. XOXO
Reageer (14)
Ik vind het hoofdstuk net zo goed als de anderen (:
1 decennium geledenaaww
1 decennium geledensnel verder
Oeeeh, snel verder!
1 decennium geledenAww heb medelijden met draco en aurora! Snel verder!
1 decennium geledenwel een goed hoofdstuk! ik kan nu al niet wachten tot morgenochtend <3
1 decennium geleden