Mist

Voorzichtig opent de deur zich. Vanachter een kiertje blinken Merlin's ogen de kamer in. De hoop dekens op het bed valt amper te zien. Het is te donker om te zien of er ook nog iemand eronder ligt. De rest van de kamer is leeg, zo te zien.
Merlin waagt het erop en doet de deur verder open om de kamer in te lopen. Net op dat moment blaast een harde windvlaag zijn kaars uit. Nu valt er a helemaal niks meer te zien. Vluchtig kijkt hij over zijn schouder. Er valt niemand te zien, de kust is veilig. In een fluisterende toon spreekt hij de woorden uit.
'Gadewch y tân yn llosgi eto'
De woorden wakkeren de kaars weer aan. Er ontsnapt een grom vanonder de dekens. Merlin deinst achteruit. Ze zal toch niet gezien hebben wat er net gebeurde? Nee, dat is onmogelijk, want nu pas draait het meisje zich om. Met een tevreden glimlach nestelt zij zich in haar kussen.
Een droomloze slaap, het is waar zij naar verlangde. Het voelt veilig, warm en verdovend.
Ook Merlin zucht opgelucht. Het lijkt erop dat ze in een stevige slaap zit. Misschien waren alle zorgen voor niks. Het zal wel zo zijn dat hij te hard werkt en gewend is dat er altijd wel iets fout gaat als er een vreemdeling in de buurt is. Wellicht waren de ogen niet geel geweest, was het alleen maar het felle licht.
En die beelden... dat is wat zijn te alerte hersenen ervan maken.
Plosteling klinkt er een hard geluid. Gelukkig blijkt het gelach van Elenora afkomstig te zijn, die nog altijd haar ogen gesloten houdt. Haar zoete gegniffel laat de kaars doven met een windvlaag.
'Nee!', sist Merlin. Hij ziet niet waar zijn voeten staan en struikelt. Enkele seconden later schrikt Elenora wakker. Hijgend drukt ze de deken tegen zich aan.
'Wie was dat?', fluistert ze. Ze neemt een hap lucht en roept. 'Laat je zien!'
Het duurt even voordat haar ogen gewend zijn aan het licht.
'Jij daar! Wie ben je en wat doe je-', schreeuwt Elenora zodra zij het gestalte ziet. Dan herkent zij Merlin.
'Oh. Heey, waarom ben jij hier?', vraagt zij vriendelijk terwijl zij haar armen laat zakken.
'Uhm, ik was hier om'
'Natuurlijk, je was van plan me te verassen door wat drinken naast mijn bed te zetten, net zoals gister... alleen toen bracht jij mij ook avondeten omdat jij wist dat ik niks gegeten had', zegt ze tijdens een slaperige lach.
Merlin schudt zijn hoofd. 'Eerst was ik van plan om te kijken of jij al sliep'
In het donker valt niet te zien dat Elenora bloost. Zo bezorgd zijn is niet nodig... maar wel lief!
'Omdat het zo spookte, met die wind en-', legt Merlin uit.
'Is al goed, is heel lief van je. Maar ik wil nu graag weer verder slapen, als dat mag', zegt Elenora terwijl zij een geeuw probeert te onderdrukken.
Merlin knikt en verlaat de kamer.
'Vreemde jongen', denkt Elenora in zichzelf en hervat de slaap.