Het Zeelicht

Ik keek om me heen, volgens mij was het dier weg. Ik ging het water uit, ik had wel zin om te zwemmen eigenlijk. Gelukkig had ik mijn bikini onder mijn kleren aan. Ik deed ze uit, maar liet de ketting omhangen zodat ik hem niet kwijt zou raken.
Ik dook de zee in. Het geluid van de zeebubbeltjes om me heen bracht me weer tot rust. Ik kwam boven water, en ik merkte dat er een groen/blauw licht onder me vandaan kwam. Ik keek verbaasd om me heen, waar kwam het vandaan. Opeens voelde ik iets branden bij mijn hals, het was de ketting!
Ik voelde iets kriebelen bij mijn voeten, en ik werd onderwater getrokken. Ik schreeuwde, maar dat had geen nut want ik was al onder water. Een schim kwam op me af gezwommen en duwde me weer naar het ondiepe water. Het zand schuurde over mijn rug. Ik kwam weer met mijn hoofd boven water, en snakte naar adem. Ik werd tegen een rots op gegooid. Ik hoorde mijn rug kraken. Ik kreunde.
"Waarom heb je mijn ketting gestolen." Klonk een boze stem in de buurt.
Ik opende langzaam mijn ogen. Een meisje, ik schatte haar iets ouder dan ik, zat voor mijn neus.
"Nou?"
Ik keek even naar beneden, ze had een staart!
Geschrokken klom ik op de rots.
"I-ik-kk heb hem n-n-niet g-ge-gestolen..." Stotterde ik. "I-Ik v-vond hem op h-het s-s-strand, h-hij i-is a-aan-aangespoeld... Denk ik..."
De zeemeermin keek me boos aan.
"Ik wil hem graag terug."
Ik deed de ketting voorzichtig af en gaf hem aan haar.
Ze wilde weg zwemmen.
"W-Wacht!" Schreeuwde ik haar na, en sprong in het water. Ze draaide zich om.
"Wat wil je?" Vroeg ze.
"Wat- Wie ben je?"
"Wat denk je dat ik ben, sterveling! Ik ben Evelyn, de veertiende dochter van Neptunes."
Verbijsterd keek ik haar aan. Een lange stilte hing er tussen ons...