``59``

Met tranen in mijn ogen loop ik verder. De mist maakt het er niet makkelijker op. Het zicht is niet eens 3 meter. Even blijf ik staan en veeg ik de tranen weg. Met een diepe zucht vervolg ik mijn weg. Ik heb geen idee waar ik ben of waar ik heen ga. Ik blijf staan, laat mijn tas van mijn schouder zakken en sluit mijn ogen. Wat moet ik nu doen en waar moet ik heen? Een zachte wind beroert mijn haar. De mist trekt langzaam weg. Nu zie ik een huis. Had ik op een hei gelopen? Er is helemaal niets behalve dat huis. Ik loop er langzaam heen. Even blijf ik voor de deur staan. Zou ik kloppen. Mijn hand gaat omhoog maar voor ik klop gaat de deur open. Ik duw hem verder open en stap naar binnen. ‘hallo!’ roep ik. Er volgt geen antwoord. Ik luister zo goed ik kan maar hoor niets. Ik laat me op de grond zakken en leg mijn hoofd weer op mijn knieën. Met mijn ogen gesloten luister ik naar de geluiden die ik hoor. Het klinken een beetje als wilde dieren. Nagels krassen over de muren, op het plafon en over de vloer. ‘verzet je niet’ klinkt het zacht. Ik lik over mijn lippen. Het gevoel om iets of iemand aan te vallen begint op te komen. Ik sta op en loop op een van de geluiden af. Er zit een konijntje voor me. Ik loop op hem af en pak hem op. Het is misschien niet het grootste wat ik ooit gevangen heb, maar het kan er mee door. Ik zet mijn tanden in de nek van het konijn en scheur het aan stukken. Vervolgend eet ik hem op en lik mijn lippen en vingers af.