De Juwelierszaak

Met de ketting in mijn handen lag ik op bed. Ik was benieuwd waar hij vandaan kwam, en besloot om morgen naar de juwelierszaak te gaan om te kijken of de juwelier er meer over wist. Voorzichtig legde ik hem neer op mijn nachtkastje, deed het lampje uit, en kroop lekker diep in de dekens.
De volgende ochtend kon ik niet wachten om naar de juwelier te gaan. Ik ontbeet, poetste snel mijn tanden, kamde mijn haren, en vertrok.
Het was best een stukje lopen, maar na 20 minuten was ik er al. Ik opende de deur en het belletje boven mijn hoofd rinkelde. De juwelier keek op, een andere klant keek ook even om. Ik ging in de rij staan, en wachtte netjes op mijn beurt.
"Hallo, ik ben Shanna, en ik heb deze ketting gevonden op het strand en wilde er graag meer over weten." Legde ik netjes uit. Ik legde de ketting voorzichtig voor de neus van de juwelier. Hij pakte hem voorzichtig op, en inspecteerde hem zorgvuldig. Zijn gezicht vertrok, en een lange stilte hing er tussen ons twee.
"Ik kan je niet veel over dit werk vertellen helaas."
Iets zei me dat hij loog. "Weet u het zeker?" Vroeg ik toch nog maar.
"Ja, ik kan je niks vertellen." Zei hij met een nu wat bozere blik. Verontwaardigd verliet ik de zaak. Ik keek nog even naar de ketting. Waar zou hij vandaan komen?
Ik wandelde rustig naar het strand, en plofte neer in het zand. Ik staarde nietsziend voor me uit, maar een vin die boven het water uit kwam liet me schrikken. Het water was hier toch veel te ondiep voor dolfijnen, of walvissen?
Ik liep voorzichtig naar het water toe, en liep dieper de zee in. Het water stond tot aan mijn knieën. Een schim zwom met een razende snelheid voor me langs, en ik deinsde achteruit, viel bijna in het water. Ik keek geschrokken om me heen...