35. Hulp

Summer, Zach en Missy zijn hierdoor overdonderd. Ze kijken mij vol medelijden aan. De tranen die nog steeds langzaam over de wangen van Missy stroomde versnellen zich. Summer en Zach houden zich groot, maar ik zie dat ze ook terugdenken aan het verlies van hun vader. Hoewel hij niet dood is, zien ze hem ook nooit meer.
Ik wordt langzaam rustig. En kom weer bij mijn verstand. Ik bedenk me dat mijn vader heeft gezegd dat hij mij zou komen halen als ze mij nog steeds zouden helpen. 
"Maar." zeg ik dan en ik krijg weer de aandacht. "Mijn vader zei dat hij mij zal komen halen als jullie mij verder helpen. Dus ik begrijp als jullie vinden dat ik weg moet gaan. Het zou namelijk heel erg zijn als mijn vader hier komt. En ik zal ook begrijpen als jullie mij niet verder willen helpen." zeg ik dan en bij de laatste zin breekt mijn stem.
Missy kijkt mij verbaasd aan, net als Zach en Summer.
"We hebben je hulp aan geboden. We gaan dat niet terugtrekken omdat je vader heeft gezegd dat hij je komt halen." zegt Zach zelfverzekerd. 
Missy en Summer kijken hem geschrokken aan.
"We willen je wel helpen." zegt Missy. "Maar we gaan zorgen dat je ergens ander kan wonen, want ik wil je vader hier niet hebben. Sorry." zegt ze waarna ze mij smekend aankijkt. Alsof ze mij smeekt voor vergeving.
"Ik snap het. Ik vind het niet erg. Ik ben blij dat jullie mij alsnog willen helpen." zeg ik en kijk ze met een zwakke glimlach aan.
Cole kijkt mij geschokt aan. "Waar wou je dan heen gaan?" vraagt hij en in zijn stem is twijfel en angst te horen. Waarschijnlijk is hij bang dat ik nergens heen kan.
"Ik weet zelf wel iemand wie ik om hulp durf te vragen." zeg ik en ik wordt direct vragend aangekeken door Missy, Summer, Zachary en Cole.
"Wie dan?" vraagt Missy en in haar stem is hoop te horen. Zo weet ik dat ze echt hoopt dat ik ergens goed terechtkom.
"Alleen dokter Cullen heb ik alles verteld. Misschien dat hij mij kan helpen." zeg ik. Zach, Summer en Cole kijken mij verbaasd aan. Maar Missy kijkt gerustgesteld, alsof ze zeker weet dat dokter Cullen mij gaat helpen.
"Ik weet alleen niet hoe ik hem kan bereiken." zeg ik en in mijn stem is twijfel te horen. Want ik weet niet zeker of hij mij wel wil helpen en ik weet al helemaal niet hoe ik hem kan bereiken.
"Jij misschien niet. Maar ik wel." zegt Missy. Cole, Summer, Zach en ik kijken haar verbaasd aan. Waarschijnlijk vragen we ons allemaal af hoe zij weet hoe ze hem kan bereiken.
"Hoe dan?" vragen Summer en Zach in koor. Waarna ze elkaar aankijken en in de lach schieten.
"Ik heb zijn telefoonnummer." zegt Missy met een trotse glimlach, alsof het een hele prestatie is dat ze dokter Cullen zijn nummer heeft.
"Hoezo?" vragen Summer en Zach weer in koor. Waardoor ze elkaar nu lichtelijk geïrriteerd aankijken.
"Toen Anthony zo ziek was ben ik een aantal keer met hem naar dokter Cullen geweest. Hij heeft mij toen zijn nummer gegeven zodat als er iets dringends was ik hem kon bellen." zegt Missy. Summer, Zach en Cole knikken begrijpend.
"Goed. Maar mag ik dan zijn nummer? Dan kan ik hem bellen." zeg ik en Missy knikt. Waarna ze opstaat om waarschijnlijk het telefoonnummer te halen.
Cole kijkt mij vragend aan. " Waarom wil je naar dokter Cullen?" vraagt hij. In zijn ogen is te zien dat hij echt nieuwsgierig is.
Ook Summer en Zach kijken mij nieuwsgierig aan.
Ik denk even na. "Nou. Hij is dokter en hij weet wat er allemaal aan de hand is. Als ik naar iemand anders toe wil gaan die ouders waarschijnlijk vragen stellen. En ik wil niet dat de hele wereld het weet." zeg ik en Cole, Summer en Zach knikken dat ze het begrijpen.
Missy komt weer terug en geeft mij het papiertje en de telefoon. Nu aarzel ik. Zal ik dokter Cullen wel bellen? Is het niet slimmer om gewoon aan Su te vragen of ik bij haar kan logeren?
Cole kikt mij zelfverzekerd aan. " Bel hem gewoon op. Hij helpt je wel" zegt hij met toch een lichte twijfel in zijn stem. Summer pakt de telefoon en het papiertje. Ze typt het nummer in en drukt op het groene hoorntje. Dan geeft ze de telefoon aan mij. "Je kan nu niet meer terug." zegt ze met een glimlach.
Ik doe de telefoon bij mijn oor.
"Hallo met Carlisle." hoor ik Carlisle zeggen.
"Hoi met Piper." zeg ik twijfelend.
"Hallo." zegt hij ietsje verbaasd. "Wat kan ik voor je doen?" vraagt hij.
"Nou. Ik wou je een grote gunst vragen." zeg ik onzeker. 
Dokter Cullen lijkt daar niet verbaasd over te zijn. " Wat wou je vragen?" vraagt hij rustig.
Ik ben verbaasd over dat hij zo rustig reageert. Maar ik twijfel ook. Zou hij wel willen helpen?
"Nou. Mijn vader heeft Missy soort van bedreigd. En nu is het dus niet zo'n goed idee dat ik daar blijf slapen. Dus wou ik vragen of je mij misschien wou helpen." zeg ik aarzelend.
"Natuurlijk wil ik je helpen. Maar zou je graag bij mij en mijn familie blijven overnachten?" zegt hij rustig.
"Dat zou erg fijn zijn. Maar weet je zeker dat je het niet erg vindt dat mijn vader aan het dreigen is?" zeg ik, want ik wil niet dat hij overhaastte beslissingen neemt.
"Ik ben niet bang voor je vader." zegt dokter Cullen geheimzinnig.