Dream 7.

Ik zat in de trein, met het katje. Ik kon het gewoon niet achterlaten, dus besloot ik het mee te nemen. Net voordat de trein stopte deed ik het katje in mijn rugzak met de rits een stukje open. Ik deed de rugzak op mijn rug en hield mijn gitaar in mijn hand.
Ik had met de rest een plek afgesproken waar we op elkaar zouden wachten. Ik was de laatste. Ik begroette iedereen en ik hoorde ge-miauw. Iedereen werd stil en ik begon te blozen. “Sacha… draai je eens om.” Zei Jana. Ik deed wat ze zei en hoorde iedereen “Awwhh” roepen. Ik haalde mijn tas van mijn rug en zag dat het katje met zijn hoofd door de rits was gekropen en om zich heen keek. “Geef mij je gitaar maar.” Zei Dorinde. Ik gaf haar mijn gitaar, haalde het katje uit mijn rugzak en deed mijn tas weer op mijn rug. “Is die van jou?” vroeg Anouk die het katje voorzichtig aaide. Ik vertelde hun het verhaal. Dorinde gaf me een flesje water die ik dankbaar aannam. Ik goot wat water in de dop en liet het katje drinken. “En hoe ga je hem noemen?” vroeg Hayette. Ik haalde mijn schouders op. “Ik heb echt geen idee. Ik weet geen leuke naam.” Ik keek de kring rond. “Noem hem snickers.” Zei Marcha die een reep chocola naar binnen werkte. “Waarom?” vroeg ik. Ik keek haar raar aan. “Nou gewoon.. snickers.. eten.. ik hou van eten..” “Hoe kom je aan die reep?” vroeg Anouk. “Meegenomen.” Zei Marcha met volle mond. Ik letter niet meer op. “Oke, snickers dus. Nou katje, dat is je naam.” Zei ik tegen het katje.