Dream 4.

Ik zat aan het einde van de rij en de man kwam recht op me aflopen. “Ben jij de leider?” vroeg hij aan me. “Euhm.. nou we hebben niet echt een leider en..” de man liet me niet uitpraten. “Ik ben manager van een grote platenmaatschappij in Amsterdam.” Hij gaf me zijn kaartje. “Jullie weten van het concert van One Direction over twee weken?” We knikten allemaal. Tuurlijk wisten we er van. We zaten bijna op de eerste rij. Helaas hadden we geen VIP-kaarten kunnen bemachtigen. “Oke, be there. Ik zie jullie daar.” Zei de man en zo gauw hij was gekomen was hij ook weer verdwenen. Ik stopte het kaartje in mijn hoodie en haalde mijn schouders op. Heel veel meisjes vroegen onze twitter, alsof we beroemd waren. Het was zo gezellig en ik vond het jammer dat de dag alweer voorbij was. Ik nam mijn gitaar weer over, stotpe hem in de tas, nam afscheid van iedereen en stapte weer in de trein.