Lessons to learn

De rit terug was stil.
Abbigail en ik waren allebei in gedachten verzonken.
Een oorlog, alweer?
Onze kansen waren klein, we waren nog steeds onze wonden aan het likken van de vorige keer.
Maar dit betekende waarschijnlijk dat de rebellen ook nog aan het hergroeperen waren.
`Vertel me het verhaal van 50 jaar geleden.´
Ik zuchtte.
`Je hebt het verhaal al meerdere keren gehoord, nog een keer maakt de hele situatie er echt niet minder depressief op.´
`Ik wil het verhaal graag van jou horen’, zei Abbigail terwijl ze op elk woord een klemtoon legde.
Ik keek naar buiten.
De zon scheen, een van de eerste mooie lentedagen in het jaar.
`Ongeveer 50 jaar geleden waren we allemaal nog ongeveer aan dezelfde kant.
Er waren hier en daar wel conflicten, maar over het algemeen gehoorzaamden we de Raad.
Totdat een van de leden van de Raad, Creon , het krankzinnige idee kreeg om de mensen te laten weten van ons bestaan.
Hij vond dat we niet gemaakt waren om in de schaduw te leven, maar dat we de macht hadden om koning te worden, zonder regels of geheimzinnigheid.
Vanzelfsprekend was de rest van de Raad tegen dit idee, en ze verbanden hem.
Jammer genoeg vond hij buiten de Raad om vele volgelingen inclusief zijn adoptief zoon.
Naarmate de volgelingen toenamen, nam ook het aantal slachtoffers toe.
De mensen werden achterdochtig, het was overal op het nieuws te vinden.
Uiteindelijk besloot de Raad er hardhandig een einde aan te maken.
Het einde weet je al.
Creon werd gedood, net als de meeste van zijn volgelingen en zijn zoon was tot de dag van vandaag spoorloos verdwenen.
Damion werd onze nieuwe leider, en we leefden nog lang en bloeddorstig.´
Abbigail negeerde mijn opmerking en bleef met een strak gezicht voor zich uit kijken.
Het leek wel alsof ze het verhaal dat ik haar vertelde woord voor woord probeerde te ontleden.
Zachtjes legde ik mijn hand op haar schouder.
`Luister, ik kan je niet beloven dat er geen oorlog aankomt.
Maar ik beloof je wel ik er alles aan zal doen om je te beschermen.´
Het duurde even, maar uiteindelijk gleed er een klein glimlachje over Abbigails gezicht.