Battle 1.7

'Gedeelde eerste plaats?!' zeurt Jake, nadat we van het podium af zijn. 'Precies evenveel stemmen?! Hoe kan dat gebeuren! Het is gewoon onmogelijk. Beide 197 stemmen, het is gewoon onmogelijk!' 'Jake, doe rustig.' probeert Lisanne. 'Het is wel One Direction, ze hebben miljarden fans, ook hier op school. Het is uberhaupt een wonder dat we een gedeelde plaats hebben. Denk erover na. Dat wat Harry Demi heeft geflikt, heeft er waarschijnlijk ook voor gezorgd dat we extra stemmen hebben gekregen.' Ik zie Jake's ogen wat kalmeren. 'Oke, misschien heb je wel gelijk. Maar toch...' en hij gaat weer verder. 'Hey, Demi!' hoor ik achter me. Dus ik draai me om. Het is Michael, de leadsinger van the Bandits. Achter hem staat de rest van zijn band: Jenna, Taylor, Ed en April. 'Hey, wat is er?' vraag ik nieuwsgierig. 'Ik wilde jullie gewoon even feliciteren. Ik bedoel, een gelijke plaats met One Direction, ik zou willen dat wij dat hadden.' 'Zie je, het is een hele prestatie!' snauwt Lisanne tegen Jake, die gelijk zijnn armen heft als teken dat hij opgeeft. 'Bedankt, jullie waren ook hartstikke goed. Tweede is ook absoluut niet slecht.' Michael lacht een beetje nerveus. 'Tja, ik vond Charissa's band ook wel goed, om heel eerlijk te zijn.' Daar kan ik hem niet in tegen spreken. Ze was inderdaad goed. 'Ik bedoel,' gaat Michael een beetje zenuwachtig verder. 'Charissa kan echt geweldig zingen en dansen. En ze is bloed mooi!' Mijn ogen worden groot en dat schiet me iets te binnen. Een grijns vormt zich op mijn lippen. 'Zeg Michael,' begin ik, en ik leg een arm over zijn schouders. 'heb ik het goed als ik zeg dat je een beetje een crush hebt op Charissa?' 'Wat?!' roept hij, terwijl hij helemaal rood kleurt. De rest van zijn band begint te lachen. 'Nee! Ik eh, ik, nee!' sputtert hij nog. 'Oh jawel!' roept April. 'Hij heeft al een crush op haar sinds ze jong waren. Geloof me, ik kan het weten.' 'Hoezo?' vraag ik nieuwsgierig. Ze lacht en gaat verder. 'Charissa, Michael en ik zijn samen opgegroeid, daarom.' 'Oh ech.' lach ik, terwijl Michael zichzelf los probeert te maken. 'Ja, mag ik nu los?' Snel laat ik hem los. Ik wend me weer tot April, want ik wil die vraag stellen. 'Is Charissa altijd al zo geweest, eerst zo lief en aardig en daarna zo, zo anders?' April slaat haar ogen voor een seconde meer. 'Nee, ze is gewoon verandert. Ze begon meer op haar moeder te lijken, sinds ze bij haar vader wegging. Haar ouders waren gescheiden. Haar moeder was echt een, en sorry dat ik het zeg, maar echt een bitch. Haar vader was echt een aardige man. Haar vader was wat haar zacht en aardig hield.' Nu snap ik het. Charissa was echt een vriendin, tot ze iets niet kon krijgen. Toen raakte ik haar kwijt.