Het nieuwe huis

Eindelijk, na anderhalf uur vol spanning in de auto zitten waren we eindelijk bij ons nieuwe huis. Papa en mama hadden in de zomervakantie al heel veel verbouwd, terwijl mijn zus Roos en ik lekker in het zonnige Frankrijk zaten met opa en oma.
"Ik ben benieuwd!" Roos deed de deur van de auto open. Oma en ik volgden haar voorbeeld en papa en mama kwamen het huis uit gestormd.
"Roos! Esmee!" ja hoor, drie ouderwetse klapzoenen op mijn wangen. Ach, dat hoorde er nou eenmaal bij. "Ik heb je gemist!" zei mama.
Ik gaf haar een dikke knuffel. "Ik jou ook!"
Papa ging achter me staan. "Hoe vind je het?" Ik moest lachen. Wat een overbodige vraag. "Even wennen," grijnsde ik. "Super!" gilde Roos uit.
"Nou, laten we maar gauw naar binnen gaan dan," Opa had het koud, zoals gewoonlijk, maar omdat opa de oude wijze was luisterde iedereen altijd naar hem en dus gingen we naar binnen.
Binnen was het nog mooier dan ik ooit had durven dromen. Het was precies de stijl van mijn ouders en ik wist nu al dat ik me hier zou gaan vermaken.
Mijn kamer was mooi, vooral de inloop kast met een deur naar een tekenkamer, papa en mama hadden echt aan alles gedacht!
De dagen daarna was alles wennen, gelukkig hoefden we nog niet naar school. Wat dat betreft hadden we het wel goed geregeld: Noord had eerst vakantie, en tegen de tijd dat die over was verhuisden we naar Zuid. Negen weken vakantie was niet iets waar ik me vervelend bij voelde!
Alles ging zijn gangetje, en we leken steeds meer te wennen aan het nieuwe huis. Ik dacht dat ik alles al ontdekt had, totdat ik op een dag een wandeling maakte door het grote stuk bos waar ik nog niet heen durfde te gaan omdat het zo donker was. Die middag had ik me ertoe gezet om toch eens een kijkje te gaan nemen. Wie weet zag ik nog wat mooie plekken om na te tekenen... Ik had nooit gedacht dat het allemaal zo zou aflopen.
Vanaf het moment dat ik mijn linkervoet in het donkere gedeelte zette, hoorde ik een vreemd geluid...