Finally, i can out it behind me!

de volgende dag moeste ik en Jack nog even snel wat halen voor vanavond. we zouden een of ander vaag feest vieren ofzo. iedereen stond te kijken naar het meldbord omdat er blijkbaar wat nieuws op stond.
'Jack the Ripper strikes again!'
stond er met koeienletters. ik stond er naar te kijken en las voor:
'Jack the Ripper heeft weer een nieuw slachtoffer gemaakt op het handels plein in het centrum van Londen.
het gaat om een jonge agent van 26 jaar oud, genaamd jayden tomson.'

Toen ik de naam las kwam er een scheut van blijdschap door me heen.
jack had mijn nachtmerrie, de persoon die mijn leven verwoeste vermoord. nou eigenlijk hebben we het samen gedaan.
Jack vroeg waarom ik ineens zo stond te grijnzen. ik trok hem mee naar een steegje en legde het uit.

'oh! joh dat wist ik niet... als je dat had gezegd had ik zijn hart nog wel opgestuurd naar de politie.' zei hij met een lach. 'nee hoeft niet... ik ben allang blij dat ik van hem af ben.' zei ik maar om het gerust te stellen.
*maar het maakt niet meer uit* dacht ik toen we naar de bakker liepen. hij is verleden tijd net als onze vrijheid.
het enige waar we voor moesten zorgen is dat mijn ouders en Robin er niet achter kwamen...