XXIV. Bloody Memories part 2

Ik wachtte tot ze haar tanden in mijn nek kon boren, maar ze deed het niet.
'Ik ga je niet geven wat je wilt, lieveling. Je hebt nog niet geleden, je moet me smeken om je te verlossen.' zei de vrouw plots. ERgens dacht ik me verdrietig te voelen omdat ze mijn bloed niet wou drinken... tot ik wakker werd. ze wou mijn bloed drinken en in plaats van weg te lopen, legde ik me klaar voor haar. Ik kon soms toch zo dom doen. Ik stond recht, zonder probleem dit keer. Ik keek een beetje angstig om, hoe zou de vrouw hierop reageren? Ik zuchtte opgelucht toen de plaats onder de bomen vrij was, er was niemand meer. Ik dacht dat ik het me verbeeld had, maar toen ik op mijn linkerbeen probeerde te steunen, merkte ik dat het toch echt moest zijn. Daarbij deed mijn hand ook pijn. Hoe had ik kunnen opstaan zonder dat ik dat gevoeld had?
Ik gilde toen ik me omdraaide, de vrouw stond vlak voor me. Ik kon haar zoete adem op mijn gezicht proeven, het was hypnotiserend....
'Stout meisje, hoe durf je. Ik heb je bloed nodig, maar je moet me smeken om je uit je leiden te verlossen, niet weglopen. Nu moet ik je straffen.' zonder enige waarschuwing stompte ze me in mijn maag, het deed verschrikkelijk veel pijn en ik belande weer tegen de boom. Ik lag dubbelgeklapt onder de boom, zij stond daar gewoon, ze glimlachte.
Heel kort sniftte ze. 'Oh, nu wordt het moeilijk om je niet meteen te proeven, blijkbaar heb ik een of ander orgaan gescheurd, ik ruik het bloed, ik voel het naar me toe vloeien.' en inderdaad, ik begon te hoesten en spuugde bloed uit. Ze had verdorie mijn maag of longen geraakt. ik begon..te huilen.. het deed pijn en ik kreeg amper adem. Mijn longen liepen vol met bloed, ik zou stikken in mijn eigen levensvloeistof. De vrouw kwam traag op me afgestapt, ging naast me zitten en nam mijn hoofd op haar schoot. Ze aaide zacht over mijn haren. Wat had ze toch?
'Zal ik de pijn wegnemen? Al dat gevaarlijke bloed uit je longen halen zodat je weer kan ademen?' vroeg ze zacht. ik probeerde te slikken, maar ik smaakte alleen maar meer bloed. ik knikte zacht. Ik had liever dat ze me doodde door me leeg te drinken dan dat ik zou moeten stikken met mijn bloed dat in mijn keel naar omhoog kwam. Ze glimlachte, drukte een kusje op mijn voorhoofd en beet in mijn nek. Het was alsof ze er een brandende kaars tegen hield. Ik schreeuwde en gilde. Ze nam nu en dan een klein slokje door me te bijten in mijn arm of been... maar het vuur bleef wakkeren.
'Weet je wat. Ik ga je helpen. ik ga je niet doden, lieverd. Ik geef je iets veel kostbaarder.. eeuwig leven... met een klein beetje bloed, neem nu nog een mens of twee -wat stelt dat voor 14 liter?- in de maand en je hebt nergens last van...
Ze grijnsde, legde mijn hoofd op de boomstronk en zwaaide terwijl ze traag achteruit stapte... en dan ineens verdween.

---

CliffhangerQueen... beetje lang, anders zou ik hem als naam op Q nemen of zo Zou wel leuk zijn..

Nu weten jullie nog niet veel hé... ^-^