Ronddwalen

Ondanks dat de maaltijd afgekoeld was smaakt hij goed. Het is prettig om weer een goedgevulde buik te hebben, vindt Elenora. En die goedgevulde buik zal ook van pas komen tijdens het werk, de komende morgen. Maar nu is het te vroeg om aan de slag te gaan. Slapen lukt niet meer, niet nu ze bang is om weer een nachtmerrie te krijgen, dus besluit zij om het kasteel te verkennen. Zonder de kaars aan te steken glipt Elenora uit bed.
Het is donker, maar gezien haar ogen gewend zijn aan het weinige licht, is de maan voldoende om het meeste te zien. Op haar knieën sluipt Elenora de kamer uit, op zoek naar het onbekende.
Allereerst neemt zij een bezoekje aan haar nieuwe werkplaats. De keuken is groter dan alle voorgaande waarin zij heeft gewerkt, zelfs net iets groter dan de koninklijke keukens in haar koninkrijk.
Het zijn vertrouwde geuren die er rondzweven, roosmarijn en andere kruiden. Alleen de lavendel heeft zij nog nooit in de keuken geroken. Maar het was zo heerlijk. Zo vol herinneringen, met net dat kleine beetje extra, een sprankeltje magie. Na ongeveer een halfuur, wat in haar beleving slechts enkele seconden zijn geweest, tintelt het verlangen om meer te zien zo erg, dat langer blijven geen optie is. Er valt zoveel meer te zien, te bewonderen en ontdekken. De gangen, in de duisternis, ze lijken zoveel bijzonderder in het witblauwe licht. Ze leiden haar rond. Haar gehink gaat over in zwieren en draaien, terwijl nachtvogels fluisteren over wat er allemaal valt te zien. Zo nu en dan verliest zij haar evenwicht en klemt ze zich vast aan de leuning. Alles lijkt speciaal op Elenora te wachten. Prachtige hallen willen bewondert worden. Gehups klinkt vrolijk en luidgalmend in de stilte. Waarom iedereen ligt te slapen op dit moment, terwijl zij ook dit kunnen meemaken, voelen, blijft een raadsel. Er is gewoonweg teveel om in één nacht te bewonderen.
En op de balustrade zonsopgang bekijken is adembenemend. Hoe de stralen tussen de pieken doorbreken. Licht verovert de wereld, gevolgd door dag. De nacht trekt zich terug en laat maakt plaats voor de zon.
Ochtendgloren strijkt over Elenora's gezicht. Ochtend, tijd voor het ontbijt! Hinkend spurt zij naar haar kamer. Ze moet zich onmiddellijk omkleden, dan naar de keukens gaan en het ontbijt bereiden voor de koning en zijn zoon.
Pas wanneer haar oog op de spiegel valt, neemt ze de tijd om te ademen; ze heeft haar kleren al aan. Gister was zij ermee in slaap gevallen zonder het door te hebben.
Net op het moment dat ze naar de keukens wilt gaan, wordt er op de deur geklopt. Een aarzelende stem vraagt of hij binnen mag komen. Als het stil blijft in de kamer, neemt de jongen de beslissing dat het oké is om naar binnen te gaan. Waarschijnlijk slaapt de gast nog.
'Merlin', is het eerste wat Elenora uitbrengt wanneer de jongen haar kamer binnenloopt.
Merlin kijkt geschrokken of verbaasd, of allebei terug. Dat was niet de bedoeling.
'Het is oké', zegt Elenora vlug. 'Ik wil u alleen bedanken, u bent toch degene die mij het eten heeft gebracht vannacht?'
Merlin knikt.
'Dat was echt heel lief van jou', meent zij, zij kan niet helpen dat zij moet blozen, ze is in de spontaniteit de beleefdheid vergeten hem met u aan te spreken.
Merlin vindt het toch wel verdacht, hij kan het niet helpen. Wat zij hem heeft laten zien heeft zijn hoofd niet kunnen laten rusten. Er is iets vreemds aan haar. Iets wat Arthur niet ziet. Arthur zou het ook eens wel zien, als er een mooie jonge dame voor hem stond.
Maar er waren geen bewijzen, dus tot die tijd moet Merlin maar meespelen. En luisteren naar wat Arthur wilt dat hij voor de gast doet.
'Ik was net op weg naar de keukens, dus als u zo vriendelijk wilt zijn mij te laten passeren...'
'Eh... ik kwam eigenlijk om u uit te nodigen, de prins ziet u graag aan het ontbijt', geeft Merlin toe.
'Oh'
Elenora bekijkt haar kleding.
'Dat kan ik toch niet maken?', fluistert zij. 'Niet in deze kleding'
'Ahum'
Dan pas valt de jurk die Merlin in zijn armen heeft op.
'Oh', zegt Elenora opnieuw. Daar had zij niet op gerekend. Eigenlijk is het best eng, wat als hij haar zou vragen.... om iets over zichzelf te vertellen. Alles wat zij kan vertellen, kan haar de nek kosten. En laat dat nu net zijn waarom zij de moeite heeft genomen hier naar toe te komen.