22. The Letter from Danney

The Letter from Danney

Lieve Ilma, Ik hou echt van je. Ik begrijp niet waarom ik jouw zo pijn heb gedaan.
Je geslagen en geschopt en bijna heb aangerand. Waarschijnlijk zal je mij nooit meer vergeven.
Ik weet het ik ben een slecht mens. Ik ben zwak. Ook al ben ik jong het voel raar en dat besef ik nu toen ik de macht over je had. Maar steeds weer liet ik je gaan naar de vrijheid omdat ik diep van binnen wist dat ik slecht bezig was. Maar ik moest wel. Ik kon niet anders.
Mij vader dwong mij ernaar toe. Ik moest je pijn doen en laten voelen dat je niks waard ben terwijl je dat echt wel ben.
Je bent de liefste meid. Je bent bijzonder en dan moet je goed weten.
Onze wegen waren al gescheiden toen jij weg ging naar de kliniek.
Het spijt mij voor alles. Mij maten zullen een keer komen voor je ik weet het zeker. Zij hebben nadat ze hadden gehoord dat ik in de gevangenis zit hun zelf aangeven.
Ik had het lef er nog niet voor ik wou nadenken en dat deed ik maar toen stond de politie er. Ik zal je bekennen dat ik moest schrijven van de mensen hier maar nu vind ik het fijn om het op te schrijven voor jouw.
Weet je onze ontmoeting nog spelend in het zand toen was de tijd nog mooi.
Nu zijn we allebei 13 en 14 de tijd gaat verder.

Ik mis je en ik blijf zeggen dat het mij spijt voor wat ik jouw heb aangedaan samen met mij maten.
Waarom het moest van mij vader tja dat weet ik zelf ook niet maar als kind luister je op een van de manier toch naar je vader. En zeker als je wordt gedwongen en als hij dreigt alles van jouw af te pakken.
Ik weet het ik kan het niet meer goed maken.
Maar soms zijn dingen niet zo als ze lijken.
Vaak zijn dromen bedrog maar ik geloof dat er ook dromen zijn die uitkomen.
Meid je bent geweldig ook al vind je van niet.
Het is nu al weer een uur later dat ik verder schrijf ik kon niks meer op papier krijgen.
Nadenkend op bed over wat ik jouw heb aangedaan. Weet je de liefde maakt je diepe wond heel.
Zoals je weet is mij moeder al jaren dood door dat ongeluk mij vader is daarna een andere mens geworden. Hij raakt verslaafd aan drank en meer slechtte dingen. Ik denk dat hij daarom zo is geworden.
Nu heb ik gehoord dat mij vader ziek is.
Ik wil hem zien maar het mag niet. Ze houden wat voor mij verborgen maar ik kom er niet achter. En ik heb er recht op.
Zoals je altijd zij niets is alles wat lijkt weet je nog. Sommige dingen zijn nep en sommige zijn echt.
Ik deed altijd dat ik gelukkig was maar ik was het niet.
Ik was bang voor mij vader terwijl jij steeds banger en banger werd voor mij.
Alsof dit de pijn kan weg raken met die papier en een pen in mij hand. Soms is iets raar om jouw te vertellen terwijl je dacht dat ik gelukkig was in mij huis en bij jouw.
Bij jouw was ik echt gelukkig ik kon mij zelf zijn maar bij mij vader en thuis kon het niet.
Zijn schijnheilige gezicht krijg ik nooit meer uit mij beeld.

Zo graag wil ik mij vader zien en vragen waarom.
Waarom dit allemaal is gebeurt en waarom ik het moest.
Waarschijnlijk zal ik nooit meer een antwoord krijgen.
I Love You Ilma with my heart. I think about you every day.
I have pain.