10. Against all odds

Club Egg, daar waren we weer. Ik nipte van mijn cosmopolitan, zoals ik altijd deed. Delia stelde voor om vanavond uit te gaan, aangezien ik nogal verdrietig was dat al mijn pogingen om Louis' aandacht te trekken waren mislukt. Pauline kon alleen maar treurig zijn, dat zij niet bij de opnames van One Thing was geweest. Dat was te begrijpen. Ik had haar achteraf gezien ook gewoon moeten bellen.

Delia en Pauline stonden in een hoekje van de dansvloer met zijn tweeën te dansen. Jake stond ergens in het midden met een truttig meisje van school te schuren. Wat goed dat hij mijn advies had opgevolgd! Ik stond op mijn oude vertrouwde plekje buiten, waar ik goed zicht had op de dansvloer.
"Voor alle stelletjes hier.", riep de DJ. Toen zette hij een van mijn lievelingsliedjes op.

Ik zag dat Delia en Pauline voor de gein elkaar de armen in vlogen en zogenaamd begonnen te schuifelen. Ik grinnikte en keek onwillekeurig opzij, toen ik iemands aanwezigheid voelde.

...

"Louis?", vroeg ik. De jongen naast me keek me aan. Ik zag zijn blauwe ogen oplichten.
"Sky.", zei hij verbaasd. Ik kon hem alleen maar geshockt aan blijven staren.
"Ben jij dat echt?", vroeg ik dommig. Ik keek naar de cosmopolitan in mijn handen en vroeg me af hoeveel ik er al op had.
"Ja. Ik ben het. Waarom belde je me niet?", vroeg hij. Ik had me dit moment al vaak ingebeeld. Ik zou stotteren of de verkeerde woorden gaan zeggen. Ik moest het niet verpesten, dus voor de zekerheid haalde ik even diep adem.
"Mijn telefoon is die avond gestolen. Ik heb je overal proberen te bereiken. Ik heb je hele twitter gespamt en ik heb op tumblr mensen gestalkt, zodat ze me misschien zouden helpen. Ik heb je zelfs fanmail geschreven en ben naar je concert geweest. En dat allemaal met een gestoorde vriendin die om elk klein dingetje ging gillen!", ratelde ik. Louis grinnikte om mijn laatste opmerking.
"Ik zag je bord.", zei hij zacht. Ik beet op mijn lip en knikte.
"Je was al weg toen ik achter je aankwam." Weer knikte ik.
"En ik dacht vanochtend ook al dat ik je naam hoorde, maar dat was zeker mijn verbeelding."
"Nee, nee. Dat was ik. Heb je me gehoord? Ik zat opgesloten tussen al die fans en ik kreeg bijna een claustrofobische aanval! Louis, je weet niet hoeveel moeite ik heb gedaan om met je in contact te komen. Ik heb ook nog meegedaan aan een stomme prijsvraag en..." Ik moest even op adem komen.
"Sorry, ik heb er een beetje teveel op.", mompelde ik, terwijl ik naar de cocktail wees.
Toen gebeurde er iets wat ik niet had verwacht. Hij sloeg zijn armen om me heen en knuffelde me stevig.
"Al die tijd dacht ik dat je me niet leuk vond.", fluisterde hij in mijn oor. Hoe kon hij nou denken dat ik hem niet leuk vond? Hij was zo lief en knap en-
"En je hebt al die tijd me geprobeerd te vinden.", verzuchtte hij.
"Dat was nogal ingewikkeld. En nu kom ik je hier tegen.", bedacht ik me. Hij liet me los en drukte een zachte kus op mijn lippen. Hmmm...
"Ik geloof het nog steeds niet." Louis legde beide handen op mijn gezicht en keek diep in mijn ogen.
"Je bent nog mooier dan ik me kan herinneren. En tja, je naam is nog steeds het zelfde dus die kan niet mooier zijn geworden.", zei hij, terugvallend op zijn poging om me te versieren die vorige keer. Ik lachte. Louis was hier. Ik moest onze handen gewoon vastmaken met handboeien en dan zou ik hem nooit meer kwijtraken. Nooit.
"Ga je met me mee naar huis?", vroeg hij. Ik keek lichtelijk verbaasd, wilde hij nou...?
"Nee, Sky. Perv! Het is gewoon af te lezen van je gezicht dat je denkt dat ik je zo het bed in lok. Ik wil je gewoon beter leren kennen en ik wil je niet nog eens kwijtraken. Als je meegaat, weet je gelijk waar ik in London woon en mocht je mijn nummer weer kwijt zijn, dan weet je me te vinden.", legde hij uit. Ik wist zeker dat ik op dit moment glimoogjes had, want dat had ik altijd als ik veel te vrolijk was. Hopelijk vond Louis glimoogjes leuk en niet eng.
"Ik moet het even tegen mijn vriendinnen zeggen.", merkte ik op. Louis knikte en wilde hier blijven wachten.
"Nee, je moet mijn hand vasthouden en met me meelopen. Anders ben je weg en dan moet ik nog eens twee maanden lang fangirlen om je te vinden. En het blijkt nu wel dat ik daar absoluut niet goed in ben.", zei ik vastberaden. Hij deed wat ik hem vroeg en hand in hand liepen we naar mijn vriendinnen.

Pauline viel bijna flauw. Delia glimlachte en gaf me een knuffel.
"Ik zei toch dat het goed zou komen?", zei ze in mijn oor.
"Geef toe dat je dit ook niet had verwacht.", antwoordde ik. Ze haalde haar schouders op. Louis was zo lief Pauline een knuffel te geven, waardoor ze helemaal vrolijk werd. We namen afscheid en gespannen liep ik met Louis naar buiten. Genietend van het moment.

Ik besefte me dat hij alleen naar deze club was toegekomen. Harry of een van de andere jongens waren niet meegekomen. Dat deden ze normaal gesproken wel, volgens de verhalen van Pauline.
"Waarom ging je eigenlijk hiernaartoe?", vroeg ik Louis.
"Waarnaartoe?"
"De club."
Louis hield een taxi aan en hield de deur voor me open. Ik stapte in en hij volgde. Afwachtend keek ik hem aan.
"Ik hoopte heel erg dat ik jou zou tegenkomen.", gaf hij toe, "En mijn gebeden zijn verhoord, want hier ben je dan. Aangeschoten door de cosmopolitans, net als de vorige keer.
But this time, I won't let you go."