2. Jake, I'm so over you

Ik beet verlegen op mijn lip.
"Ik ben niet echt zo'n goede danser.", verzuchtte ik.
Louis bleef me afwachtend aankijken.
"Je wijst me toch niet af?", vroeg hij met een pruillipje. Ik besloot dat het ook allemaal geen kwaad kon. Waarschijnlijk zou ik hem hierna toch nooit meer zien. Fysiek dan, want One Direction was al aardig bekend aan het worden en het zou me niet verbazen als ze over een paar maanden wereld beroemd waren.
"Oké dan.", zei ik. Er verscheen een glimlach op Louis' gezicht, iets wat me een warm gevoel van binnen gaf. Ik was nooit echt fan geweest van de band, maar ik moest toegeven dat Louis er zeker niet verkeerd uitzag.
Hij pakte mijn hand vast en leidde me naar de dansvloer. Zonet waren de klanken van een dance-nummer nog te horen, maar nu begonnen de tonen van een rustige song.
"Wil je nog steeds dansen?", vroeg ik aan Louis. Hij knikte en legde zijn handen op mijn heupen en trok me dichter naar zich toe. Ik voelde me ongemakkelijk, maar sloeg toch mijn armen om zijn nek.
"Hoe zei je ook alweer dat je heette?", vroeg hij.
"Dat heb ik je nog helemaal niet verteld."
"Dat weet ik.", glimlachte hij, waardoor hij ook gelijk een glimlach op mijn gezicht toverde.
"Ik heet Sky."
"Een mooie naam voor een mooi meisje." Nee. Nee. Dat was echt een hele slechte versierpoging.
"Oh, please.", verzuchtte ik.
"Jij denkt natuurlijk: wat een vreselijke poging om iemand te versieren.", las hij mijn gedachten. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Wat?
"Ja, sorry. Ik wist niet echt wat ik anders moest zeggen. Je bent wel heel mooi, dus ik heb niets gelogen."

Ik weet niet waarom, maar hij maakte me aan het lachen. Zijn eerlijkheid sierde hem.
Een tijdje bleven we elkaar in de ogen kijken. Ik begon nu al van zijn ogen te houden. Zelfs in het donker kon ik nog goed zien hoe mooi blauw ze waren. Net zo blauw als mijn ogen.
Oh nee, Sky, wordt niet verliefd!, beet ik mezelf toe.
"Ik eh-, ik moet mijn vriendinnen maar weer eens opzoeken.", zei ik. Louis liet me echter niet los.
"Zoals het liedje zegt: I won't let you go.", glimlachte hij charmant.

En ik was blij dat hij dat zei, want ik wilde nog helemaal niet weg.
"Wilde je zo graag van me af?", vroeg hij. Ik voelde mijn wangen roder en roder worden.
"Nee. Ik denk dat ik te snel verliefd word." Ik nam me voor géén cocktails meer te drinken.
"Ben je verliefd op me?", vroeg hij. Nee. Nee, ik was niet verliefd. Dat kon toch niet? Misschien was het zijn heerlijke geur, dat mijn hoofd liet tollen. Of toch zijn mooie ogen.

"Want ik begin wel verliefd op jou te worden.", vervolgde Louis.
"Oh.", zei ik schaapachtig. Oh. Wacht, wat? Verliefd op mij?
"Vind je het erg als ik je nu kus?"
Ik glimlachte naar hem, als teken dat het wel mocht. Hij boog voorover en ik proefde al snel zijn zoete lippen.
Dit was echt beter dan elke zoen die ik met Jake had gedeeld, daar was ik nu zeker van.

Toen we elkaar los lieten, zag ik dat Louis een overweldigend gezicht trok.
"Wow.", fluisterde hij. Ik kon het bijna niet horen, maar dit woord was makkelijk lip te lezen. Niets kon ik eraan doen, dat ik zelf een glimlach van oor tot oor had. Dit voelde echt heel, heel goed.

"Louis!" Harry Styles tikte hem op zijn schouder.
"We moeten zo echt gaan.", zei hij, waarna hij grijnsde, toen hij mij zag.
"Oké, vooruit. Nog twee minuutjes. Ik zie je zo, Boo Bear."
Louis zuchtte, maar wel met een glimlach. Dat was schattig.

Hij pakte mijn hand weer vast en we liepen samen naar buiten.
"Hey, I just met you. And this is crazy. But here's my number, so call me maybe?", zei hij serieus. Ik lachte en haalde mijn telefoon uit mijn zak. Hij zette zijn nummer erin.
"Je moet me echt bellen, Sky. Ik meen het.", zei hij.
"Ik moet er nog even over nadenken.", grapte ik. Hij sloeg zijn armen om me heen en gaf me een knuffel. Hmm, ja, hij rook echt heel erg lekker.
Ik ging op mijn tenen staan om hem nog een kus te geven.
En toen waren die twee minuten voorbij.
"See you soon, babycakes.", zei hij.