1. Everybody in the club tonight

"Ik hou niet meer van je."
Het was al twee weken geleden, maar nog steeds was ik er kapot van. Jake was mijn allereerste, echte relatie. Ik dacht dat we bij elkaar hoorden, dat dit nooit voorbij zou gaan. Zelfs was ik met hem naar bed gegaan, ook al dacht ik dat ik er zelf niet klaar voor was. Alles had ik voor hem opgegeven. Mijn vriendinnen hadden langzamerhand het contact verbroken, omdat ik nooit meer tijd voor hen had.

Alleen Pauline en Delia had ik nog overgehouden. Mijn beste vriendinnen, waarmee ik nu in een of andere club stond te dansen. Delia had al een jongen achter haar staan. Iedereen kwam af op haar zelfverzekerde houding. Pauline maakte me duidelijk dat ze dorst had, dus we liepen samen naar de bar. Delia redde zich wel.
"Ik zie dat je er nog steeds mee zit.", zei ze, toen we naar buiten waren gegaan. Ik knikte, terwijl ik een slok van mijn cosmopolitan nam.
"Hij is het echt niet waard, Sky." Pauline had gelijk. Hij was het niet waard. Toch kon ik me er niet vanaf zetten. Twee jaar was best wel een lange tijd. Ik was een verlegen meisje, ik had niet zomaar een vriendje.

Pauline leunde tegen de muur aan en ik zag haar ogen groter worden.
"Is dat niet Harry Styles?", vroeg ze. Ik draaide me om, waarop ze me beetpakte.
"Niet omdraaien! Straks ziet hij het."
"Hij is gewend dat mensen naar hem kijken. Doe niet zo raar, joh." Ik grinnikte om mijn bijna flauwgevallen vriendin.
"Oh god. Zal ik hem vragen of hij met me wil dansen?"
"Dit kan zomaar je enige kans zijn. Ga ervoor!", zei ik bemoedigend.
"En jij dan? Ik kan jou toch niet zomaar hier alleen achterlaten?", vroeg ze.
"Ik red me wel. Ga." Ik gaf haar een duwtje in de goede richting en keek tevreden toe. Hij ging met haar mee naar binnen. Het was haar gelukt!

"Dus jij wilt niet dansen met dè Harry Styles?", hoorde ik een stem naast me vragen. Ik schrok lichtelijk. Het kwam niet vaak voor dat iemand zomaar tegen me begon te praten.
"Nee, niet echt. En al zou ik het willen, daar ben ik te verlegen voor.", gaf ik veel te eerlijk toe. Hè, die verdomde alcohol ook.
"En wat als ik je ten dans vraag. Ga je dan wel mee? Het is niet beleefd om zo'n aanbod af te slaan, weet je." Ik keek naar de jongen.
Toen zag ik pas wie hij was.