~15~

Ik keek naar het dode dier aan mijn voeten. De nek lag krom, en was gebroken. Alle andere dieren waren gevlugd toen ze het gevaar roken, maar deze stoere panter wilde zich bewijzen. Jammer genoeg kon hij niet tegen een vampier op. Ik zuchtte. Ik rende terug naar het pakhuis, waar we ons hadden gevestigd. Jacob en Seth waren aan het schranzen, zoals altijd. Met een vies gezicht keek ik toe. Hoe konden ze dat nou lekker vinden? Voor mij een raadsel.
'Ik heb tickets voor het vliegtuig naar Roemenië, dus we moeten gaan!' Mompelde ik onwillig. Renesmee keek verbaast. Ze snapte niet wat ik tegen de Roemenen had. Ze stonden op, en pakten alles wat ze nodig hadden. Ik pakte de tickets en liep ze naar de goede gate. Met een fijne glimlach kreeg ik de steward al snel zover dat we goede plaatsen kregen. Jacob en Seth waren in slaap gevallen, en Renesmee keek me nogsteeds schattend aan. Ze zat ergens mee.
'Vertel op, wat wil je vragen?' Zuchtte ik. Renesmee keek blij op, en ging rechtop zitten. Nou komt het hoor!
'Waarom mag je de Roemenen niet?' Vroeg ze azend. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes. Ze moest zich niet in mijn zaken steken. Maar met een zucht gaf ik me over.
'Ik heb een tijdje bij ze gewoond, en ze waren een beetje raar. Ze zagen me als een bijzondere vampier, aangezien ik jong was, maar toch volwassen, en ik had ook nog eens een gave.' Murmelde ik naar haar. Naast me voelde ik Seth in zijn slaap zijn armen om me heen slaan. Ik glimlachte, en richtte me weer op Renesmee.
'Ze noemden me "Copil cu darul de exceptie". Het is Roemeens, en ik leerde al snel de taal vloeiend spreken. Ze zagen me als een geschenk uit de vampierhemel, dat ik bij hun was. Maar ik verliet ze, en de Roemenen waren diep teleurgesteld. Ze zeiden dat ik altijd terug kon komen, en zijn me nooit vergeten. Toen ik met Siobhan en Liam naar jullie kwam, en ik daar de Roemenen zag, heb ik ze genegeerd.'
Renesmee keek bedenkelijk toen ze mijn verhaal hoorde.
'Maar ik zal me gedragen!' Zei ik snel. En Renesmee lachte.
'Daar twijfel ik niet aan, ik betwijfel alleen of de jongens zich wel kunnen gedragen!' Ik lachte. Ik was het met haar eens.