||Feeling 9

Justin Bieber
Als ik bij Shanna was, voelde ik mezelf normaal. Ze had me, ze hoefde niet beroemd te worden en ze begreep me beter dan alle andere beroemdheden. Ik rende achter haar aan in m'n huis om haar proberen te vangen. Je kon haar lach een kilometer verderop nog horen. Ze haatte haar lach maar ik vertelde altijd dat het schattig was. Ik probeerde haar zoveel mogelijk complimenten te geven, ze had een moeilijke tijd achter de rug en ik wil dat ze weet dat ik er altijd voor d'r ben. Ik had haar eindelijk gevangen en sloeg mijn armen van achter om haar heen, ze begon een beetje te giechelen. "Je hebt me gevangen," zei ze zachtjes en ze draaide zichzelf om in mijn armen. Ze sloeg haar armen om mijn nek en ik gaf haar een kort kusje op d'r lippen. "Ik heb je gevangen, wat is mijn beloning?" Knipoogde ik naar haar en ze grinnikte. "Dat je de eerste persoon bent die me laat voelen of ik het waard ben om achtervolgd te worden," ze gaf me een klein glimlachje en ik was blij dat ze voelde dat ik er voor haar was, net als ik nu voelde dat ze er voor mij was. Ik tilde haar op en nam haar mee naar de keuken. het was etenstijd en mama had voor ons alle twee eten gemaakt. Mijn moeder had nooit een van mijn vriendinnetjes echt leuk gevonden, niet dat ik er veel eerder had gehad. Maar het leek erop dat ze Shanna mocht, de eerste keer dat mijn moeder en m'n vriendin het konden vinden. "Ik heb spaghetti gemaakt, Justin dek jij de tafel even?" Mijn moeder pakte de borden en schepte er wat spaghetti op. Shanna wurmde zichzelf meteen uit mijn armen, "waar ligt het bestek?" Ze keek een beetje rond in de keuken, in een poging om ze te vinden. "Oh Shanna, lieverd, dat hoef je niet te doen, Justin doet het al." Mijn moeder glimlachte naar haar. "Nee, het geeft niet. Ik dek de tafel thuis ook altijd. Ik kan hier niet zo maar gaan zitten en jullie alles laten doen. Waar liggen ze, Justin?" Ik liep naar de la waar het bestek in lag en pakte drie vorken en Shanna pakte de servetten en legde alles op de tafel. We gingen allemaal zitten en begonnen met eten. "Dus Shanna, naar welke school ga je?" Mijn moeder gaf haar een kleine glimlach over de tafel en Shanna lachte terug. "Ik ben vroeg geslaagd op de middelbare school en ik heb het semester van de online universiteit afgerond," m'n moeder trok een gezicht en ik kon zien dat ze onder de indruk was. "Waarom help je Justin niet met school? Ik snap überhaupt niet waarom je met iemand zoals hem omgaat als je net zo goed met een slimmer persoon kan daten," grapte mijn moeder en ik rolde met m'n ogen. Shanna lachte alleen maar. "Tja, tegenpolen trekken elkaar aan. Ik kan dan wel slim zijn, maar Justin heeft talent." Shanna hield zich zo goed, ze was pas 17 maar praatte alsof ze 30 was. En als ze zichzelf moest gedragen leek ze wel 5. "Waar heb je het over? Ik heb je gitaar horen spelen, piano en ik heb je horen zingen, je klonk geweldig!" Ik moest haar laten weten hoeveel talent ze had. Ze bloosde, keek naar beneden en draaide weer wat spaghetti aan haar vork. "Ik heb geen talent," haar donkere haar bedekte haar gezicht een beetje maar ik kon nog steeds een glimlach op haar gezicht zien staan. We waren klaar met eten en Shanna probeerde me te helpen met de afwas. "Shanna, dit hoeft niet lieverd. Justin, kom je vriendin uit de keuken halen!" Ik lag gewoon in de bank en lachte een beetje. Snel liep ik naar de keuken en sloeg mijn armen van achter om Shanna heen. Ik tilde haar op en nam haar mee naar de woonkamer. "Justin, zet me neer," lachte ze en worstelde wat om uit m'n armen te komen. Uiteindelijk liet ik haar los en zette haar terug neer.

Shanna Miller
Voor een keer, in denk ik 5 jaar, had ik een vol bord eten opgegeten en ik voelde mezelf er goed bij. Ik heb er geen spijt van en ik vond het eten lekker. Pattie kon geweldig koken! Ik voelde me geweldig en het enige wat me een vervelende gevoel gaf was thuis. Ik besefte me dat ik me nooit zorgen heb gemaakt over mezelf, vanaf mijn dertiende alleen over mijn kleine zusjes en moeder. Ik besefte alles, dat ik niet had geleefd sinds mijn elfde. Ik ging nog steeds uit, maar besefte dat mijn familie het enige was wat me tegenhield. Ik voelde mezelf zo vrij als ik met Justin was. Het is grappig dat je zegt dat je niet in liefde op het eerste gezicht geloofd totdat de eerste woorden uit hun mond komen. It was amazing, it felt like a rush, and I was in love.