~14~

"Sulpicia is de rest aan het halen.", zei Maggie in paniek. "Ik zei het, we moeten ze uitschakelen.", riep ik. "Ik ben bang dat je gelijk hebt.", zei Maggie. "Maar nu moeten we zo snel mogelijk weg. Kom." Seth en Jake transformeerde weer en ik pakte mijn tas. "Waar gaan we heen?", vroeg ik. "Het zuiden. Via de zee, dan raken ze ons spoor kwijt." "Maar de wolven kunnen mnder goed zwemmen.", zei ik. "We kunnen ze helpen. Kom." We rende zo snel mogelijk richting de zee. Bij de kust twijfelde Jake en Seth. Maggie en Seth sprongen in het water en Jake en ik volgde.

Het was een uur of twee later toen we weer uit het water kwamen. Ik liet me uitgeput op de grondvallen. "Waar zijn we?", vroeg Seth. "Chili.", zei Maggie. Het was midden in de nacht. "Kom, we moeten een plek vinden om ons te verbergen en bedenken wat we gaan doen. We kunnen niet blijven vluchten.", zei ik. "Je hebt gelijk, maar dan hebben we hulp nodig.", zei Jake. Maggie brak in in een leeg gebouw. "Nessie, je hebt gelijk. We moeten de Roemenen om hulp vragen.", zei Maggie met tegenzin. "Je mag ze niet zo hè?", lachte Seth. "Nee dus.", zei Maggie nukkig. "Maar ondertussen blijf ik niet in deze kleren lopen. Ik ga andere halen." "Ik ga mee.", zei ik. We gingen naar een winkelcentrum en gingen door het dakraam naar binnen. Ik zocht een setje kleren uit. Maggie had ook een leuk setje uitgezocht. Ik haalde nog een boek en we gingen terug. De jongens lagen al weer te slapen. Zo grappig. "Dus, hoe gaan we naar Roemenië?", vroeg Maggie met tegenzin.