003

Myrthe.

"Sterreee!" Van schrik spring ik op mijn bed.
"Ja? Wat is er?" Sterre kijkt me geschrokken aan.
"Spin. Kijk. Daar." Ik wijs naar de grote spin die over de licht houten vloer kruipt.
"Dat kleine beestje?" Ze bukt en pakt een van de pootjes van de spin vast.
Ze loopt richting de balkondeuren en opent ze.
"Wil je hem niet hier houden? Dan heb je gelijk al een huisdier," zegt ze plagerig terwijl ze de spin naar buiten gooit.
"Nee! Natuurlijk niet." En ik stap het bed uit.
"Ik heb eigenlijk best wel honger," zegt Sterre terwijl ze met haar hand over haar buik wrijft.
"Uhu." Sterre loopt de kamer uit en ik volg haar richting de trap.
We lopen naar beneden richting de keuken en Sterre opent verschillende kastjes, maar er is geen eten te vinden. Sterre en ik kijken elkaar aan. Ineens begint Sterre te rennen richting de trap, naar boven.
"Ster? Wat ga je doen?" Verbaasd ren ik richting de trap en binnen een paar minuten is ze beneden met zowel haar tas als die van mij.
"Kom," zegt ze hijgend terwijl ze mijn hand vast pakt en me richting de voordeur sleurt.
"Zeg, Ster. Ik wil wel even weten waar we heen gaan hoor," zeg ik wantrouwend, aangezien Sterre altijd op de verkeerde tijden, rare ideeën in haar hoofd haalt.
"We gaan eten halen! Of nou ja, we gaan ergens wat eten." En ze opent de voordeur.
"Nou.. Oke dan," zeg ik gehoorzamend en ik doe de deur van het appartement op slot. Sterre neemt een spurt en loopt een paar meter voor me uit.
"Ster! Doe nou eens rustig!" En ik begin naar haar toe te rennen.
"Sorry! Ik ben een beetje te enthousiast volgens mij..." Ze kijkt me met haar puppyogen aan. Tja, dat was haar truc om mensen over te halen dingen te doen waar zij over twijfelden en natuurlijk is het haar nu ook weer gelukt om mij zover te krijgen om ergens wat te gaan eten. Er verschijnt een lach op mijn gezicht.
"Myrth? Starbucks? McDonalds? Of wilde je ergens uit eten gaan?" vraagt ze terwijl we even stil gaan staan om te overleggen.
"Nou, eh." Twijfelend kijk ik haar aan.
Het liefste wilde ik naar de McDonals, want daar kan je zelf kiezen hoeveel eten je wilt hebben...
"McDonalds!" roept Sterre en een vrouw die verderop in de straat loopt kijkt verschrikt achterom.
"Ster, ssst!" En ik geef haar een stomp in haar arm.
"Au!" zegt ze zachtjes.

Met een grote glimlach op ons gezicht lopen we door de straten van hartje Londen op zoek naar de dichtstbijzijnde McDonalds. We zoeken al een half uur, en nu begint ook mijn maag toch wel een klein beetje te knorren... In de verte zie ik een bord van de McDonalds en ik wijs ernaar. Sterre pakt mijn hand vast en begint te rennen. Ik heb geen andere keus dus ik besluit achter haar aan te rennen.
"Ster! Niet zo snel!"