De dochter met de gouden haren

Ergens op het platte land, leefde eens een arme boer.
Hij bezat maar weinig land, had geen vrouw meer, maar toch was hij de gelukkigste man die er in de gehele omgeving te vinden was.
Want alles wat hij nog had, was zijn dochter.
Ze hielp hem met het huis schoonhouden, het repareren van kapotte dingen en ze leerde alles in en om het huis wat er te leren viel.
Alleen daarom kon de boer al enorm trots zijn op zijn dochter, maar het belangrijkste is nog niet gezegd.
Zijn dochter had namelijk haren van golvend goud, onbetaalbaar en prachtig glinsterend in welk licht dan ook.
Op een dag zei de boer tegen zijn dochter.
,,Dochter lief met het gouden haar, ik ga naar de markt, blijf binnen en laat je niet zien.”
De dochter knikte gehoorzaam en deed wat haar gezegd was.
De vader ging naar het dorp en kwam al snel op de markt terecht.
Het was al bijna de achttiende verjaardag van zijn dochter en hij wilde haar een bijzonder cadeau geven waar ze veel aan zou hebben.
Menig kraam liep hij voorbij, maar niets was goed genoeg voor zijn dochter.
Toen hij bijna alle hoop had opgegeven werd hem de weg versperd door een sjofel uitziende jonge koopman.
,,waarlijk man, kan ik u misschien verblijden met een aangenaam koopje?”
Aangetrokken door de woorden van de koopman stemde de boer in.
De koopman liep even weg en kwam daarna weer terug met een paard aan zijn hand.
,,ik bied u dit paard aan voor vijf goudstukken, maar het is niet zomaar een paard, want zoals u kunt zien heeft het haren van zilver en als u die haren spint krijgt u een prachtige stof.”
De boer overwoog het koopje.
,,ik heb thuis al haren van goud, dan kunnen haren van zilver er ook wel bij.” Murmelde hij hardop.
De oren van de koopman waren gewekt.
Haren van goud? Dat brengt nog eens iets op.
De boer en de koopman sloten de deal en met een gerust hart en met een brede glimlach op zijn gezicht ging hij met het paard terug naar huis.
Maar wat hij niet doorhad was dat de jonge koopman de man volgde.
Bij thuiskomst werd hij omhelst door zijn dochter die vroeg hoe zijn dag was.
,,lief kind, ik heb een cadeau voor je verjaardag.”
Hij nam haar mee naar buiten waar het paard met de zilveren manen stond te wachten.
Dit was ook het moment dat de jonge marktkoopman het meisje zag en direct begonnen de radertjes in zijn hoofd te draaien.
,,als ik het voor elkaar krijg om dat meisje met de gouden haren te verkopen aan iemand die rijk is, word ik er zelf ook rijk van.
Toen hij genoeg gehoord had snelde hij terug naar de markt om daar zijn zegje te doen, maar toen niemand daar naar hem wou luisteren rende hij naar het koninklijk kasteel en deed daar zijn zegje.
De koning, nieuwsgierig of het verhaal van de marktkoopman waar was stuurde zijn wachters erop uit om de boer over te halen om het meisje met de gouden haren naar het kasteel te sturen.
De koning deed de meest bijzondere voorstellen, maar zolang de boer daardoor zijn dochter zou verliezen, stemde hij niet in.
Toen hij hoorde dat de koning zelf kwam onderhandelen trok hij en zijn dochter weer verder naar een andere boerderij.
De koning, boos dat hij zomaar aan de kant werd gezet, liet elk huis doorzoeken totdat hij het meisje gevonden had.
Ook de prins werd door zijn vader ingezet en samen met zijn trouwe schildwachters ging hij ook op zoek naar het meisje met het gouden haar.
Maar de boer had haar goed verstopt, in de hooikamer was een luik naar de zolder, op de zolder was het meisje met het gouden haar verstopt, steeds maar bezig met het spinnen en weven van de zilveren manen van het paard.
Wat een toeval moest de boer nu treffen dat toen hij zijn dochter nieuwe zilveren manen ging brengen betrapt werd door de prins.
,,waar ging u met die zak vol zilveren haren heen?” vroeg de prins geamuseerd.
De boer ontkende en zei dat het waarschijnlijk speling van het licht was, maar de prins geloofde het niet en zocht naar andere manieren om erachter te komen.
De dochter kon elk woord horen vanaf haar zolder.
Ze hoorde de stem van de prins en hoe vriendelijk hij praatte en voor ze het wist was ze van de stem gaan houden.
Ze deed het luik open en kwam naar beneden.
,,ik wil me niet meer verstoppen vader.” Zei het meisje.
De prins, die aanstalten had gemaakt om te vertrekken draaide zich om en zag het meisje.
Meteen werd hij gevangen door haar schoonheid en hij vroeg aan de boer om zijn toestemming om haar mee te nemen en hij bood aan om voor de boer een huis aan het hof te vinden, zodat hij zijn dochter elke dag kon zien.
Dit was het eerste aanbod dat de boer wel aanstond en met enige tegenzin stemde hij toe.
Zo verhuisde hij en zijn dochter uiteindelijk naar het koninklijk hof waar de prins hen aan zijn vader voorstelde.
Die was blij met de komst van het meisje met de gouden haren, maar hij wist niet zeker wat hij met de vader aanmoest.
,,waardige boer, u heeft een dochter met gouden haar en een paard met zilveren manen, wat verlangd u nog meer?”
De boer was verward door de woorden van de koning.
,,al dat ik wil is bij mijn dochter blijven.”
De koning knikte, niet geheel instemmend.
,,maar in het kasteel hebben we geen plek voor een arme boer, weet u zeker dat u het kunt betalen?” de koning was in zijn nopjes, want hij wist dat de boer dat niet kon.
De prins, die verliefd was geworden op het meisje en niet wou zien dat ze pijn leed door haar vader te missen wierp zich tussenbeide.
,,vader, ik heb haar gevonden en ik neem haar als mijn bruid.”
De koning klapte in zijn handen. ,,wonderbaarlijk! Je hebt mijn zegen.”
Pas te laat snapte de koning dat hij in de val van zijn zoon was getrapt.
Want door met zijn geliefde te trouwen werd ze een prinses en school haar vader onder de veiligheid van het kasteel.
En zo gebeurde het, het meisje met de gouden haren en de prins trouwden en haar vader de boer kwam in het kasteel wonen.
Zij en de prins regeerden voor vele goede jaren en zelfs nog eeuwen later kenden de mensen nog de verhalen over de koningin met het gouden haar.