01. Jazz Mayden

‘Dat was het voor vandaag! Vergeet niet te oefenen en dan zie ik jullie volgende week wel.’ Ik glimlachte naar de dansgroep en nam dankbaar een slok van mijn flesje water.
‘Jazz! Ga je mee vanavond?’ Vroeg Steven, een van de mannelijke dansers.
‘Waarheen?’ Vroeg ik behoedzaam.
‘We gaan met een paar mensen op stap. Kom op! Vorige keer kon je ook al niet.’ Zei Steven met een verontwaardigde toon.
Ik beet even op mijn lip en keek naar mijn friemelende handen.
Het was waar dat ik vorige keer had afgezegd. En de keer daarvoor ook. En de keer dáárvoor ook. Sinds ik in London was komen wonen had ik niet echt sociale contacten gelegd. Omdat ik toch de rekeningen moest betalen, was ik als danslerares aan de slag gegaan. De jongens en meiden die les van me kregen waren van mijn leeftijd, maar ik hield me nogal afzijdig.
‘Hallo? Jazz?’
Ik schrok op uit mijn gedachten door de stem van Steven, en voor ik het wist knikte ik.
‘Ik ga wel mee.’ Mompelde ik.
‘Mooi! Kom je om 11 uur naar Bounce? Dan gaan we de tent daar eens flink op zijn kop zetten.’ Zei Steven grijnzend.
Ik knikte weer en glimlachte zwakjes.
Een beetje laat, maar een nieuwe start kon geen kwaad. Sinds die drie maanden dat ik hier was had ik een redelijk saai dagritme.
Ik sliep tot een uur of 9, stond op en gaf Tazz, de kat, iets te eten. Daarna ging ik sporten, danste ik een uur voor de spiegel en ik gaf dansles. De enkele keren dat ik in de stad kwam of in de winkel te vinden was praatte ik met niemand.

Toen ik enkele uren later met zorg mijn mascara opdeed miauwde Tazz klaaglijk.
‘Sorry Tazzy, ik ben deze avond weg.’ Mompelde ik.
Ik zuchtte diep en wierp een blik op de klok. Het was al iets na elf uur, maar ik hield er niet van om me te haasten.
Ik greep mijn tasje, pakte mijn sleutels en reed naar de club Bounce. Het was maar een kwartiertje rijden, en voor ik het wist stond ik voor de uitgaansgelegenheid.
Ik zuchtte diep, zette een glimlach op mijn gezicht en liep langs de portiers naar binnen.