002

Sterre.

Na een rit, waarbij ik wel 20 keer heb gezegd: “O kijk Myrt!” en “Myrt, heb je dat gezien?” kwamen we aan bij ons appartement. De chauffeur hielp ons weer met de koffers en ik gaf hem zijn geld. Ik bedankte hem hartelijk voor de rit en de hulp.
“No problem, enjoy your time here!”
En daar stonden we, hartje Londen, met z’n tweeën voor de deur van ons appartement. Myrthe, die er op had gestaan dat zij de sleutel bij zich zou houden, viste hem uit haar zak en stak hem in het slot. Ik duwde de deur open en sleepte mijn koffer achter me aan. Myrthe volgde en deed de deur achter zich dicht.
“A, damn ik zie niets!” Ik liep met mijn handen voor me uit door de hal, zoekend naar een lichtknop. Achter me hoorde ik een hoop kabaal en het kon niet anders dan dat Myrthe over de koffers was gevallen. En ja hoor, meteen daarna hoorde ik gekreun.
“Tuurlijk, dat heb ik weer. De eerste dag en ik heb al uitgebreid kennis gemaakt met onze vloer!” mompelde Myrthe geïrriteerd. Mijn handen vonden de lichtknop en ik kon niet anders doen dan lachen. Daar lag mijn beste vriendin, haar halflange haar hing voor haar gezicht, haar armen gestrekt op de vloer, mijn koffer met panterprint onder zich en haar eigen koffen over haar benen. Geen idee hoe ze dat voor elkaar had gekregen. Ik viste snel mijn IPhone uit mijn zak en maakte een foto. Prachtig. Toen snelde ik naar haar toe en tilde de koffer van haar af en hielp haar overeind.
“Kom Myrt, ik ben benieuwd naar ons optrekje.” En ik trok haar mee. Ik nam de eerste deur links en we stonden in de woonkamer. Er hing nog niet veel sfeer, maar daar zou zeker verandering in komen! Ik nam een aanloopje en liet me op de rode bank vallen. Ik had niet verwacht dat ik er zo ver in zou zakken, dus nu was het Myrthe haar beurt om een foto van mijn geschrokken gezicht te maken. Ik grinnikte. “De bank is goedgekeurd!” Ik sprong weer op en nam de deur aan het eind van de gang: de keuken. Niet heel groot, maar prima voor ons twee. Ik liep naar de deur die ik overgeslagen had. Ik duwde hem open en zag een boekenkast, een bureau en een bureaustoel. Ik liep de hal weer in en zag dat Myrthe intussen de kastjes in de keuken stond te inspecteren.
“Myrt, ik ga boven kijken hoor…” en ik nam de trap met twee treden tegelijk en nam de eerste witte deur die ik tegenkwam. Ik trof een slaapkamer aan met een bed, een kledingkast en een klein schattig bureautje. Ik trok de gordijnen open zag dat er een balkon aan de kamer grensde. De volgende deur leidde naar de badkamer. De witte tegels blonken en ik wist nu al dat ik zo snel mogelijk gebruik zou maken van de luxe douche of het ruime bad. Er waren twee wastafels en twee spiegels, helemaal top dus. De laatste witte deur leidde naar de tweede slaapkamer. Eigenlijk precies dezelfde kamer als de eerste, alleen grensde dit balkon aan de tuin. Ik draaide me om en zag dat Myrthe met haar koffer in haar hand in de kamer stond. De rust en de geur van de tuin deden haar glimlachen. Ik grijnsde.
“Myrth, zal ik de eerste kamer nemen?”
Ze knikte dankbaar. Ik rende weer naar beneden en 2 seconde later sjouwde ik mijn koffer naar boven. Ik besloot mijn kleding alvast in mijn kast te leggen. Ik klikte mijn koffer los en door de druk sprong hij meteen open. Ik deed de kastdeuren open en op mijn gezicht verscheen een grijns. Daar onder in de hoek van de kast, stond een gitaar. Voorzichtig pakte ik hem en zag dat er geen stofje op zat. Hij moest er nog niet lang staan. Ik ging op bed zitten en legde de gitaar op mijn been. Er zat een memobriefje op: ‘Maak er goed gebruik van.’