001

Myrthe.

"Hoelang gaat het ooit nog duren voordat wij onze koffer krijgen?" Geïrriteerd kijk ik op mijn horloge en zie dat we al een half uur lang aan het wachten zijn op onze koffers en spring ongeduldig van mijn ene voet op de andere.
"Hoe moeilijk kan het nou zijn, om twee koffers op een band te zetten?"
"Myrt, doe nou eens rustig." grinnikt Sterre, terwijl ze een hand op mijn schouder legt.
"Ik weet dat je alles graag goed geregeld wilt hebben, maar nu moet je wel eventjes geduld hebben.” Ja, ik ben zo'n iemand die graag alles op tijd op orde wil hebben, en ik raak totaal gestrest als iets niet gaat zoals ik het had gepland in tegenstelling tot Sterre.
"Oh, kijk!" Sterre wijst naar onze grote kleurrijke koffers die in de verte aankomen.

Ik lach, tja, onze koffers zou je zelfs van een kilometer afstand nog kunnen zien.
Na een paar minuten lopen we, met de koffers in onze hand, richting de uitgang van het vliegveld.

Sterre pakt mijn hand en knijpt.
Zachtjes fluistert ze in mijn oor: "London! Here we come!" We zetten onze koffers op de grond en maken een soort vreugde dansje. Mensen die langs ons heen lopen kijken ons lachend aan.

Ik de verte zie ik dat er een gele taxi aan komt rijden.
Ik zwaai met mijn hand en even later arriveert de taxi voor onze voeten. De taxichauffeur stapt snel uit en helpt ons om de koffers achter in de auto te proppen, waarna Sterre en ik achterin de taxi plaats nemen.
"Sir, can you bring us to 42 Princes Square?" vraagt Sterre beleefd.
De chauffeur knikt en de auto komt in beweging.

In mijn buik voel ik een soort van vlindertjes.
Ik kan het nog steeds niet geloven.
Ik ben gewoon in Londen!