Hoofdstuk 30

Femke ging met Paula naar de bungalow. Ze stopte Paula in bed en ging zelf op haar bed zitten. Ze moest er nog aan wennen dat haar haar blond was… Ze dacht na; telkens als er iets met Os gebeurde, belden ze haar? Hoe kwamen ze aan haar nummer? Femke ging het uitzoeken. Ze ging stil naar de jongensbungalow “Mars” en keek rond. “Bingo!” Os zijn mobiel lag op het tafeltje. Ze pakte zijn mobiel en drukte op het contacten icoontje. ‘Paula , Didi , Femke <3.’ Femke met een hartje? Was Os verliefd op Femke?

Femke hoorde hoe iemand de bungalow binnenkwam. Het was Mellanie. “Hey Femke! Ik zocht eigenlijk Didi om te vragen of hij vannacht van bungalow wil wisselen. Vind je wel goed he?” Femke kon geen antwoord geven, want Mellanie was al weer weggelopen om Didi te zoeken.
Verbaasd liep ze zelf terug naar de meisjesbungalow. Was Os verliefd op haar? Ze zag dat Paula wakker was geworden. “Hey, gaat ie weer iets beter?” vroeg Femke. “Nee…” zei Paula bang. “Wat is er dan?” “Vanmiddag, met die brieven… Mijn brief kwam van Ann-Sophie… Ik krijg je nog wel, stond erin.” Femke keek haar verbaasd aan. Paula begon te huilen. “Femke, ik ben zo bang. Er is al zo veel gebeurd en ik wil niet dat er nog meer gebeurd. Ook niet met jullie…” “Paula, rustig maar. We zitten in Galaxy Park, er zijn hier genoeg mensen. En Mellanie zei dat Didi hier vannacht kwam slapen, die beschermt jou wel!” Paula kreeg een lach op haar gezicht. Didi was zo lief voor haar!

Die nacht lagen Femke, Paula en Didi met z’n drieën in bungalow Venus. Mellanie wilde graag bij Stef slapen, dus ze had het voor elkaar gekregen dat Didi wilde wisselen. “Femke, ik moet nog even naar de jongensbungalow. Even iets ophalen…” Didi liep weg en Femke en Paula waren met z’n tweeën. “Femke, ik ga slapen.” zei Paula. Ze voelde zich nog steeds heel ziek. Femke ging zich ook al omkleden, toen Freddy binnenkwam. “Femke, wil je even helpen?” Femke ging met Freddy mee en Paula lag alleen, slapend, in de bungalow.

Ann-Sophie kwam zachtjes achter de meisjesbungalow vandaan. Nu Didi, Femke én Paula daar sliepen, kon ze ze mooi met z’n drieën tegelijk uit de weg ruimen. Had ze daar ook geen last meer van. Ze pakte de benzine en maakte een plasje voor de achterkant van de bungalow. Toen pakte ze haar aansteker en stak het aan. Femke, Didi en Paula zouden hier niet meer levend uitkomen!

Paula werd wakker. Wat was het heet hier! Ze keek om zich heen, en zag toen dat de hele bungalow in vlammen stond! “Help!” riep ze, tevergeefs. Er was niemand die haar hoorde. “Help!! Femke! Didi! Os! Iemand!!” Paula probeerde een weg te vinden naar buiten, maar de vlammen blokkeerden alle uitgangen. “Femke! Didi!” riep ze bang. Ze zat opgesloten in een vlammende bungalow en er was niemand die haar hoorde. Paula voelde de vlammen dichterbij komen, en ze begon te hoesten van de rook.

Didi kwam terug bij de bungalow, en schrok. Hij rende zo snel als hij kon naar de receptie om Femke op te halen en de politie te bellen.. “Femke!!! De bungalow staat in de fik!!” Femke keek om naar Didi. “Paula is daar binnen!!” Didi rende terug naar de bungalow, en Femke belde de brandweer. Didi rende de bungalow binnen, voor zover dat lukte. “Paula??” “Didi!” Hij hoorde Paula hoesten, en hij begon zelf ook te hoesten. Hij zag Paula bang bij het bed staan, en probeerde er naar toe te gaan. Hij was er bijna, maar toen viel hij weg door alle rook die hij had ingeademd.

Paula hoorde hoe Didi haar naam riep. “Didi!!” riep ze hard. Ze zag Didi dichterbij komen, maar toen hij vlak bij het bed was waar Paula stond, viel hij flauw. Paula rende snel naar hem toe. “Didi!” Ze tilde hem op, en probeerde een weg naar buiten te vinden. Paula liep richting de deur waar Didi door naar binnen was gekomen, maar hij was geblokkeerd door de vlammen. Paula keek rond, maar zag geen enkele andere uitweg. Ze moest door de vlammen, met Didi in haar armen. Ze bereidde zich voor, en sprong toen door de vlammen richting de deur. Toen ze buiten was, viel ze flauw door de rook, hitte, en pijn die ze had door de vlammen.

Femke had de brandweer gebeld, en rende samen met Freddy terug naar de bungalow. Ze zag niemand, en riep. “Didi! Paula!” Ze kreeg geen antwoord. Achter de bungalow was nog een deur, misschien waren ze daardoor naar buiten gekomen! Femke rende naar de achterkant. Daar zag ze Didi en Paula bewusteloos liggen. Hun kleren waren half verbrand. Femke rende naar ze toe, en probeerde ze wakker te maken. “Paula? Didi?” Paula was de eerste die reageerde. “Femke… Alles doet zo’n pijn…” Daarna viel ze weer weg. Nu zag Femke pas dat Paula over haar hele arm brandblaren had.

Mellanie en Stef zaten die avond een romantische comedy film te kijken. “Ik ga even wat te drinken halen!” riep Stef, die naar het keukentje liep. “Neem je ook wat voor mij mee?” vroeg Mellanie. “Tuurlijk! Alles voor mijn lieve Melletje!”
“AAAAAAAAAAAAA!” hoorde Mellanie. “Stef?!” riep Mellanie in paniek. Ze liep naar de keuken en zag Stef met zijn hele hand vol bloed. “ HANDDOEK HANDDOEK HANDDOEK!” riep Stef, die wist wat hij moest doen. Mellanie rende als een getreste kip de keuken rond op zoek naar een handdoek. “Gevondeeeeeen!” riep Mellanie en vloog terug naar Stef. “Ik denk dat we het ziekenhuis moeten bellen.” zei Mellanie en haalde de telefoon. “Ja, ambulance mag hem komen ophalen!” zei Mellanie. “Waarom ophalen?” zei Stef lachend. “Het gaat wel met me hoor!” De ambulance kwam en Stef ging mee. Mellanie ging er achter aan met de auto van Freddy.
Toen Mellanie in het ziekenhuis aankwam liep ze direct naar de balie. “Waar ligt Stef Aerts?” “Euhm,” zei de vrouw achter de balie, “Stef Aerts is hier helemaal nooit binnengebracht?”

Paula was in de brandende bungalow. Ze zag hoe Didi naar haar toe kwam. De vlammen kwamen steeds dichterbij, Didi moest opschieten. Didi was vlak voor haar, toen hij opeens wegviel. Paula schrok. Wat moest ze doen? Ze pakte Didi in haar armen, en rende voor zover dat lukte zonder krukken naar de deur. Ze voelde een stekende pijn in haar arm. Ze zag dat haar T-shirt in brand stond, omdat ze door de vlammen moest om met Didi buiten te komen. Nog een klein stukje, en toen was ze buiten! Ze voelde haar keel prikken door alle rook die ze had ingeademd, en bij de eerste stap die ze buiten zette, voelde ze hoe ze flauwviel.

Paula schrok wakker. Ze keek verbaasd om zich heen, ze herkende niet waar ze was. Toen zag ze Femke. “Femke!” “Paula!” Femke rende naar Paula toe. Ze was zo blij dat het haar gelukt was om samen met Didi uit de brandende bungalow te komen. “Femke, ik heb zo eng gedroomd! Het ging over een brand en ik stond daar en kon niet weg, en toen kwam Didi en die wilde mij redden maar hij viel vlak voor mij neer en toen heb ik hem opgepakt en daarna door de vlammen de bungalow uitgerend!” vertelde Paula bang. “Paula, dat is echt gebeurd.” zei Femke. “Maar, maar, waar is Didi dan? En waar ben ik trouwens?” “Je bent in het vakantiehuisje. Sinds je uit de bungalow bent gekomen, heb je alleen nog maar geslapen. Zelfs in het ziekenhuis!” “Ziekenhuis?” vroeg Paula bang. “Je lag samen met Didi bewusteloos buiten de bungalow, en je had allemaal brandplekken op je arm. Je bent naar het ziekenhuis gebracht, maar gelukkig mocht je snel weer weg.” “En waar is Didi dan?” “Die moest nog even blijven voor wat onderzoeken, hij had heel veel rook binnengekregen.” “Ow..” zei Paula verdrietig. Toen zag ze dat er een groot wit verband om haar arm zat. “Femke?” “Euhm, ja… Je hebt nogal wat brandwonden opgelopen, maar ze zeiden dat het niet heel ernstig was.” “Maar ik voel helemaal niks in mijn arm?” vroeg Paula bang. “Rustig maar… Verdoving, trekt vanzelf weg” Paula zuchtte opgelucht. Toen ging Femke’s mobiel. “Ow, het is Mellanie. Die schijnt met Stef naar het ziekenhuis te zijn, want hij had een diepe snijwond, zei ze.” Femke nam op. “Hallo met Femke. Hoe gaat het met Stef?” “Femke! Heb jij Stef gezien??” zei Mellanie in paniek. “Hoezo? Stef is toch bij jouw?” “Hij is naar het ziekenhuis gegaan, maar ze zeggen dat hij helemaal niet is binnengebracht!” “Dat kan niet.. Hij moet daar zijn, ik heb hem hier niet gezien…” “Femke, weet je wie ik hier zie lopen?” zei Mellanie bang. “Nou, wie?” “Ko……”