Hoofdstuk 25

Het was een paar weken later. Os was ondertussen ook thuis gekomen. In het ziekenhuis had hij gehoord dat zijn ouders overleden waren. Sindsdien was hij erg stil en heel vaak aan het huilen. Van de stoere Os was niks meer over. Hij was wel, net als Didi en Femke, iedere dag naar Paula toe geweest. Het ging nog steeds niet beter met haar. Mellanie en Stef waren nog steeds niet geweest…

Iedereen was druk bezig, toen de telefoon ging. Femke rende de laatste weken naar ieder telefoontje, want het kon altijd nieuws over Paula zijn. “Hallo, Galaxy Park, met Femke.” “Hallo, met het ziekenhuis.” Femke’s hart stond even stil. Nieuws over Paula!! “Kun je zo snel mogelijk komen? Paula gaat hard achteruit, en we weten niet of ze het gaat redden…” Femke drukte de telefoon uit en rende huilend naar Didi. “Didi! Paula…” “Wat is er met Paula?” vroeg Didi bang. Femke huilde, dat kon dus nooit iets goeds betekenen! “Het, het, het gaat heel slecht met haar. We, we moeten zo snel mogelijk komen!” stotterde Femke. Didi ging naar Mellanie, Stef en Os toe. “Mel, Stef, Os! Meekomen!” Mellanie snapte er niks van, maar ze zag hoe serieus Didi was en liep met hem mee naar de auto.

Ze kwamen bij de kamer van Paula aan. Mellanie schrok. Ze had wel iets ernstigs verwacht, maar zo erg ook weer niet. Er stonden 2 dokters naast Paula’s bed en allemaal apparaten met slangetjes. Mellanie viel huilend in Stef’s armen. Er wenkte een dokter. Femke liep aarzelend naar binnen. “We weten niet of ze het red. Ze heeft al een paar uur hoge koorts en het ziet er naar uit dat ze een infectie heeft opgelopen. De kans is erg klein dat ze het overleefd, en als ze het zal overleven is de kans erg klein dat ze helemaal gezond uit haar coma komt.” Op dat moment begon er iets te piepen en de dokter liep snel naar een apparaat toe. Femke begon te huilen. Ze wilde Paula niet kwijtraken!! Zou Paula er überhaupt iets van merken dat ze zo ziek was? De deur ging open en Didi kwam binnen. “Didi!! Ze gaat… ze gaat… ze gaat misschien dood!” Didi schrok. Was het zo erg? Hij kon zijn tranen niet bedwingen, en zo zaten Didi en Femke huilen bij Paula op bed.

Mellanie, Stef en Os stonden buiten te kijken naar Paula, Didi en Femke. Ze zagen hoe Femke en Didi huilend richting de deur liepen. Mellanie liep aarzelend naar binnen en ging naast Paula op een stoel zitten. “Paula! Kom op, wees nou niet dom om te blijven slapen! Wordt gewoon wakker, kun je best!” Mellanie pakte Paula’s hand vast. Verbeeldde ze zich dat nou, of voelde ze hoe Paula’s vinger over haar hand bewoog? Ze hoorde een dokter zeggen dat de koorts iets gedaald was. Ging Paula het toch redden?