Afraid to lose

ik liep door de voordeur en mijn moeder vroeg wat er was. 'Robin ligt in het ziekenhuis! we vonden hem nadat we naar de kruidenier zijn waren geweest. h-hij lag roerloos op de grond. ik hoopte nog dat hij een grapje maakte m-maar h-hij was bewusteloos!!' zei ik snikkend. Jack kalmeerde me door me te omhelzen wat nogal goed werkte. dat veilige gevoel had ik alleen bij hem.
er klopte iemand op de deur dus muijn vader liep er naartoe en deed hem open. 2 hyperactive stuiterballen schoten naar mijn been en klampte zich vast. 'maaaaaaaaaaam? mogen we bij sanne blijven slapen??' vroeg Toby. 'Ja is goed. doe de groetjes aan haar moeder oké?' zei ik maar. ik wilde niet dat ze wisten van Robin.

pap & mam dachten dat ik een grapje maakte over Robin, en gingen op ziujn kamertje kijken. maar daar was hij niet. ik keek op het briefje wat de arts me had gegeven. 'het is nu bezoek uur... zullen we even langsgaan bij Robin?' vroeg ik. 'ja is goed. maak jij de paarden vast Huib? dan pak ik de jassen.' zei mijn moeder. voor we het wisten warten we onderweg naar het zieken huis. 'we zijn opzoek naar Robin Herzen(spreek je uit als Hertsen...)?' vroeg Jack. 'ja loop maar even mee.' zei de zuster in een iets te kort pakje.

we liepen de kamer in en zagen Robin aan de beademing liggen. Jack ging naast hem staan en pakte zijn handje. langzaam maar zeker opende Robin zijn oogjes. 'H-Hoi grote b-broer.' zei hij met pijhn en moeite.
ik zag al dat de tranen in zijn ogen op kwamen. hij keek me aan. 'Ja hij zei echt grote broer tegen je.' toen begon ik ook te huilen.