34. Telefoontje

Summer knielt neer voor Anthony. "Wat is er aan de hand?" vraagt ze op ongeruste stem.
Anthony kijkt haar onzeker aan. "Maamaaa hhhhuillleeennn." zegt Anthony al huilend waardoor hij moeilijk verstaanbaar is.
Summer, Cole en Zachary kijken elkaar geschokt aan. Dan alsof er een geheim sein is gegeven komen ze allemaal in actie. Summer pakt Anthony op,Cole en Zach lopen snel naar binnen en ook Summer volgt met Anthony in haar armen. Dan sta ik alleen buiten. En besluit ze dan toch maar te volgen.
Als ik binnen ben zie ik ze in de keuken staan. Missy zit aan de keukentafel en Zach zit tegenover haar. Als ik erbij ga zitten kijkt ze mij vol medelijden aan.
"Wat is er gebeurd?" vraagt Zach voorzichtig aan Missy.
Missy schudt haar hoofd en kijkt mij weer vol medelijden aan.
Ik begrijp er niks van. Ik heb geen idee wat er gebeurd kan zijn dat met mij te maken heeft.
Maar omdat Missy mij telkens aankijkt besluit ik haar te vragen wat er is. "Missy. Wat is er gebeurd?" vraag ik twijfelend, niet zeker of ik het antwoord wel wil weten.
Missy pakt mijn hand vast en kijkt mij vol medelijden aan. "Je vader heeft gebeld." zegt ze.
Summer, Zach en Anthony kijken mij niet begrijpend aan. Maar Cole komt achter mij staan en legt zijn handen op mijn schouders voor steun. Daardoor kijken Summer en Zach weer naar Cole.
Missy wordt langzaam rustiger en ik kijk haar twijfelend aan. Ik weet niet zeker of ik wel wil weten wat mijn vader heeft gezegd.
Cole maakt voor mij het besluit. "Wat zei hij?" vraagt Cole gespannen.
Missy kijkt twijfelend naar Anthony.
Summer snapt de hint. "Ga maar even in de tuin spelen." zegt ze tegen Anthony.
Anthony loopt weer vrolijk naar de tuin waar hij Lucy direct vrolijk op hem afkomt.
Summer doet de deur dicht. Dan kijkt ze nieuwsgierig naar Cole en Missy.
Missy zucht. "Ik hoop dat je het goed vindt dat Summer en Zachary het ook horen."
Ik kijk hen even twijfelend aan, maar knik dan.
Missy kijkt Summer, Cole en Zach twijfelend aan. "Ga zitten" zegt Missy. Dan kijkt ze mij weer twijfelend aan. Ik knik.
Cole gaat naast me zitten en ook Zach gaat naast mij zitten. Summer gaat naast Missy zitten. Cole en Zach hebben allebei een hand op mijn schouder gelegd voor steun.
Missy kijkt Cole en Zach trots aan, alsof ze blij is dat ze mij zo steunen.
"Je vader heeft dus gebeld." zegt Missy. "En hij was niet zo blij." zegt ze waarna ze mij onzeker aankijkt.
"Hij zei dat ik jou niet mocht helpen. En dat ik jou wonden en blauwe plekken niet mocht verzorgen. Hij zei ook dat als ik jou wel help hij jou zou komen halen." zegt Missy waarna ze mij vragend aankijkt. "Hij hing op voordat ik kon vragen wat hij ermee bedoelde." zegt ze als uitleg voor haar vragende blik.
Zach, Summer en Missy kijken mij vragend en verbaasd aan. Terwijl ik het idee heb dat mijn wereld vergaat omdat ik net hulp had.
Mijn hand gaat naar mijn gezicht die onder de make-up nog steeds geen mooie kleur heeft. En ik voel de wonden, die langzaam aan het helen zijn, kloppen.
"Wil je ons vertellen wat voor blauwe plekken en wonden je hebt en hoe je eraan komt?" vraagt Missy voorzichtig.
Ik knik. "Ik ga even wat anders aan doen." zeg ik. Ik loop naar de logeerkamer, waar ik mijn make-up weghaal. Er verschijnen twee blauwe ogen en ook andere blauwe plekken hoewel ze eerder paars zijn.
Ik schrik er een beetje van, want normaal kijk ik liever niet in de spiegel zonder make-up. Ik doe mijn vestje en lange mouwen t-shirt uit. Op mijn boven armen staan blauwe hand afdrukken, en ook op mijn buik staan littekens van toen mijn vader 'per ongeluk' met een mes in mijn buik had gesneden. Ik weet dat op mijn rug ook verschillende blauwe plekken en littekens zijn. Ik doe een hemdje aan, om toch de blauwe plekken en littekens op mijn rug en buik af te schermen.
Dan doe ik mijn rok met moeite uit. Het ene been zit nog steeds in het verband en op het andere been staan ook blauwe plekken. Op het been in goed een blauwe schoen afdruk te zien. Ik verander van gedachten en doe een kort zomerjurkje aan waardoor ook de schoen afdruk te zien is.
Dan loop ik naar beneden. Bang voor de reacties van Summer, Zachary en Missy.
Als ik in de keuken kom zie ik de verbazing in de ogen van Summer, Zach en Missy. Zelfs in de ogen van Cole zie ik wat verbazing. Ik ga zitten en kijk ze verwachtingsvol aan, in afwachting op vragen.
Ze kijken mij sprakeloos aan, niet in staan om vragen te stellen. Er verschijnen tranen in de ogen van Missy. Ze kijkt me vol medelijden aan. Langzaamaan stromen de tranen over de wangen van Missy. Summer kijkt haar moeder even verbaasd aan, maar slaat dan haar arm om Missy haar schouder.
"Heeft je vader je dit aangedaan?" vraagt Missy aarzelend en met een zwakke stem. Waarschijnlijk is ze bang voor het antwoord.
Ik knik. "Mijn vader heeft de blauwe plekken gedaan, maar dat mijn been in het verband zit komt doordat ik gevallen ben." zeg ik waarna Missy, Summer en Zach Cole twijfelend aankijken.
Cole knikt. Hij slaat zijn arm voorzichtig om mij heen en ik leun licht tegen hem aan. "Ze heeft verteld dat ze gevallen is en ook hoe."zegt hij waarna hij Summer en Zach doordringend aan kijkt.
Zach kijkt mij nu ook vol medelijden aan. "Slaat hij je al lang?" vraagt Zach twijfelend, waarschijnlijk bang dat ik geen antwoord wil geven.
Ik knik. "Sinds we hier zijn komen wonen, slaat hij mij steeds vaker en harder." zeg ik waarna ik me nog dichter tegen Cole aan druk, bang doordat ik terugdenk aan toen mijn vader mij sloeg. Cole wrijft als geruststelling over mijn arm.
"Is er iets gebeurd dat hij opeens ging slaan?" vraagt Summer, nog steeds koel onder de situatie.
Er komen tranen in mijn ogen, Cole neemt mij bij hem op schoot en hij wrijft troostend over mijn arm. Langzaam stromen de tranen over mijn wangen. "Mijn moeder en zus zijn overleden." zeg ik.