Part 5

Part 5
De volgende dag zat ik in de zon op het gras bij de picknick plaatsen. Ik had muziek opgezet en zong zachtjes mee terwijl ik weer aan het tekenen was. Ik tekende dit keer het uitzicht, bomen, bankje en nog een aantal dingetjes. Het was warm buiten dus ik had 'korte kleding aan. Plotseling ging iets in mijn zon staan, ik keek op en zag een van de vijf jongens staan die er gisteren ook was. Hij kwam me verder bekend voor maar ik wist niet waarvan. "Hey," griniktte ik. Hij ging naast me zitten en lachte ook. "Hi, teken je?" vroeg hij en pakte mijn tekenblok uit mijn handen. Ik knikte en maakte een instemmend geluidje. "Goed hoor, echt knap! Zit je op een tekenen school ofzo?" Ik schudde mijn hoofd en hij keek me verbaast aan. "Niet?" vroeg hij fronsend. Ik schudde weer mijn hoofd. "Waarom niet?" vroeg hij verbaast. "Niet genoeg geld," zuchtte ik. Hij maakte een spottend geluidje. Ik grinnikte kort. Mijn moeder stond even verder op het gras veld. "Kom je Zoë?" riep ze. "Ja, ik kom!" riep ik terug. Ik pakte mijn spullen en stond op. De jongen stond ook op en gaf me mijn tekenblok. Ik glimlachte naar hem. "Zoë," herhaalde hij, ik bloosde en lachte naar hem. "Nou.. Ik zie je nog wel eens Zoë!' glimlachte hij en draaide zich om. "Wacht!" riep ik een beetje in paniek achter hem aan. Hij liep achteruit en keek me aan. "Wat is je naam?" vroeg ik zelfverzekerd. "Liam," glimlachte hij, draaide zich om en liep weg.

De volgende ochtend was ik vroeg op en liep al snel door de straten van het stadje. Liam kwam plotseling naast me lopen. "Jij bent ook vroeg," grinnikte hij. Ik knikte. "Moet boodschappen halen," lachte ik. "Vind je het erg als ik meeloop?" vroeg hij onzeker en keek naar de grond. "Nee natuurlijk niet, gezellig!' zei ik enthousiast en hij glimlachte. "Weet je de weg hier al een beetje?" vroeg hij. "Nee," zei ik eerlijk. Hij grinnikte zachtjes. Ik stond stil en keek om me heen. Links. Ik wees kort naar links en liep er heen. Hij lachte kort en volgde me. "Ik ook niet, ik hoop dat jij weet waar we zijn want ik weet het niet," grinnikte hij en keek om zich heen. "Ik eigelijk ook niet, maar ik loop op gevoel."

"Fuckk, waar zijn we?" mompelde ik na een kwartier lopen toen we in een verlaten winkelstraat kwamen. "Ik... heb geen idee," mompelde Liam ook en keek om zich heen. "Goed gevoel voor richting heb ik zeg," mompelde ik sarcastisch. "Het komt goed, we vragen de weg wel gewoon," lachte Liam en liep op een oude man af met een hoedje. "Ja, goed idee, spreek jij Kroatiës?" riep ik hem achterna. Hij bleef meteen stil staan, bedacht zich en keerde in een rechte lijn terug. "Nee," zei hij droog. Ik schoot in de lach en begon terug te lopen. "Waar ga je heen?" riep Liam me na. "De weg zoeken!" gilde ik terug. Hij stond een paar seconde stil en liep toen achter me aan.