Hoofdstuk 3

De volgende ochtend werd ze wakker zonder slaap gehad te hebben. Heel de avond bleef maar door haar hoofd malen. De duisternis, de gedaante, zijn kalme stem, de waarschuwingen. Ze stond op en haalde het juweel uit haar broekzak van gisteravond.
Wat had hij bedoeld met “laat het niet uit je zicht?” Ze stond voor de spiegel en pakte een ketting waar ze de houder vanaf haalde en reeg het juweel aan de gouden ketting. Als ze het niet uit haar zicht mocht verliezen, moest ze het maar voor altijd bij haar dragen, bedacht ze zich. Ze deed de ketting om haar nek en zag hoe prachtig het juweel stond bij haar honingkleurige haren.
Eenmaal aangekomen op school zag ze haar vriendinnen weer staan.
‘Wat heb jij om je nek?’ riep Ellis meteen toen Lola dichtbij genoeg was. Ellis keek samen met Anna met grote ogen naar het juweel.
‘Gewoon, een ketting,’ zei Lola gewoontjes.
Meteen greep Ellis naar het juweel om het beter te bekijken. ‘Hadden we deze die avond niet gevonden in het bos?’ vroeg ze opeens. Lola had gehoopt dat ze dit vergeten was.
‘Ja, ik vind hem wel mooi dus ik heb hem gehouden,’ zei ze snel.
Ellis keek haar verdacht aan met grote groene ogen, terwijl Anna op haar horloge keek. ‘We moeten naar de les jongens,’ zei ze ongeduldig.
Eenmaal in de klas waren Lola’s gedachten weer afgedwaald tot ze opeens weer een briefje op haar tafel kreeg. Dit keer was het niet van haar buurvrouw Ellis, maar deze kwam van achter haar. Ze vouwde het open en zag met kriebelletters de volgende zin staan:
Lola,
wil je samen met mij naar het bal vrijdag? Ik zou vereerd zijn.
Jork.
Het bal! Ze was helemaal vergeten dat vrijdag het schoolbal al was. Het was een jaarlijks terugkerend feest voor de bovenbouw. Vorige jaren ging ze altijd met haar vriendinnen en eigenlijk nooit met een jongen. Het thema dit jaar was gemaskerd bal, dus de meest prachtigste kostuums werden weer uit de kast gehaald. Ze draaide zich om naar achter en zag hoe Jork zijn best deed om haar niet aan te kijken. Snel pakte ze haar pen om terug te schrijven.
Jork,
ik ga graag met je mee naar het bal.
Lola.
“Graag” was misschien een te groot woord. Ze wilde namelijk niet dat Jork er iets meer achter zou zoeken dan alleen vriendschap, maar ze was bang dat hij dit wel deed.