Chapter Four

Remus kwam aangelopen en trof een slapend meisje aan. Hij keek naar haar gezicht, en zag tot zijn schrik dat ze gehuild had. Ook Madame Pomfrey kwam er naast staan en Remus liet haar de plek zien. 'Je moet het controleren, als ze er een is moet Severus ook het Wolfsbane Potion maken voor haar.' Madame Pleister knikte naar hem, en liep naar haar kantoortje om de benodigde middelen te halen. Remus voelde medeleven voor dit meisje voor zich. Het was allemaal al zo slecht, en vervolgens bestond de kans er ook nog dat ze een weerwolf zou zijn. Een droevige zucht ontsnapte zijn lippen en geen seconde later kwam Madame Pomfrey weer aangelopen. 'Maak haar maar voorzichtig wakker, dan leg ik alles klaar.' Remus knikte, en Madame Pomfrey sprak een spreuk uit waardoor niemand hen buiten de gordijnen kon horen. Remus boog zich naar voren en wekte het meisje langzaam.

Ik opende mijn ogen, nadat iemand mij zachtjes aantikte en keek naar Remus die boven me hing, meteen keek ik vol schaamte weg. 'Wat is er,' vroeg die me met medelijden en nog steeds durfde ik hem niet aan te kijken. 'Ik kan een weerwolf zijn... Wie zou er dan nog met mij praten, misschien ben ik wel gemarteld om wat ik ben.' Weer kwamen er wat tranen, maar ik liet ze niet door, ik weigerde! 'Ik ga nu je bloed testen, kijken of er stoffen in zitten die bij weerwolven voorkomen, die beet hoeft niets te betekenen. Hij is duidelijk verzorgd dus ga je geen dingen in je hoofd halen, en bovendien niemand hoeft het te weten, alleen de leraren en die zullen je er niet op beoordelen.' zei ze me glimlachend, en keek daarna naar Remus, al had ik geen idee waarom. Ik keek naar Madame Pomfrey en lachte met waterige oogjes naar haar. 'Dit prikt even,' zei ze toen ze me een prikje gaf en het daarna in een speciale reageerbuis deed. 'Over een halfuur is de uitslag er.' Ik knikte naar haar, terwijl ze weg liep met al haar spulletjes. Nu was het stil, en nog steeds durfde ik Remus niet aan te kijken ook niet toen die begon te praten. 'We gaan uitzoeken wie je bent, alle leraren. Ondertussen mag je les volgen op Hogwarts, maar hier moet je een cover naam voor hebben en aangezien jij er mee moet lopen, mag jij hem kiezen.' Nu pas durfde ik naar hem te kijken. 'Ik kan toch onmogelijk een naam kiezen?' Even keek die naar zijn voeten, maar binnen enkele seconden keek die me weer aan. 'Kies een naam die je mooi vind, zodat je er langer naar kan luisteren.' Ik knikte, en ging rechtop zitten. Even dacht ik na over verschillende namen, maar wist al snel welke naam ik zou kiezen. 'Ruby,' zei ik zo zacht dat Remus het niet zou horen, maar toch hoorde hij het. 'Ruby is een mooie naam. Ben je er zeker van?' Even was ik verbaast dat hij zo goed hoorde, maar zette me daar snel overheen en knikte. 'Dan ben je nu Ruby en je achternaam bespreek ik wel met Dumbledore.' Ik knikte naar Remus en voelde me dankbaar voor zijn hulp, van iedereen hier trouwens. Even sloot ik mijn ogen en voor ik het wist werd ik wakker geschud door Madame Pomfrey. 'Er is geen mogelijkheid om te zeggen dat je een weerwolf bent, het spijt me. Je hebt het in je bloed, maar het is zo'n kleine hoeveelheid en dit kan betekenen dat je er geen bent, of wel of zelfs half. Het spijt me,' zei ze met een droevige glimlach. Ik knikte alleen, en liet me weer in mijn kussen ploffen. 'Kunt u me nu met de naam Ruby aanspreken, dan kan ik er aan wennen voordat ik hier scholing ga krijgen.' Ze knikte en keek me vriendelijk aan. 'Natuurlijk, Ruby. Remus had al gezegd dat je de keuze gemaakt had, en ging dit aan Dumbledore vertellen nadat jij in slaap gevallen was.' 'Madame Pomfrey, zou u zo mijn leeftijd kunnen vaststellen, ik ben namelijk benieuwd ernaar.' Ze knikte. 'Ik zal Severus er meteen bij halen.' Meteen kreeg ik de rillingen, ik had nu al een hekel aan die man, blijkbaar was dit zichtbaar. 'Ik kan het Dumbledore of Remus ook laten doen, het moet met magie die ik niet beschik.' Ik glimlachte enkel. 'Graag, ik voel me onprettig bij die man,' gaf ik verlegen toe en ze glimlachte vriendelijk. 'Probeer nog te slapen, het is dan wel ochtend maar je hebt een lange nacht gehad. Kindje, het lijkt alsof je hier al dagen ligt maar in werkelijkheid is het een nacht.' Ik knikte. 'U zou ook rust moeten nemen, u zorgt al de hele nacht voor mij,' zei ik gapend voor ik me had omgedraaid en in slaap was gevallen met de gedachten dat wanneer ik wakker zou worden ik eindelijk mijn leeftijd te weten zou komen.