2 Katherina Luce Hunter

ik zit op mijn stoel en pak gelijk mijn mobiel erbij.
heey,
de nieuwe jongen heet Wiliam. hij heeft zwarte haren en grijze ogen. hij zat net naast me tijdens biologie, dus biologie was niet zo heel erg. je weet nu ook gelijk waarom het zo lang duurde totdat ik eindelijk reageerde. ik denk wel dat de rest van de dag saai word, maar ik overleef het wel. ik heb ergere dingen mee gemaakt, maar ik ga eens opletten dus stop met dit sms’je.
Xx Luce
ik kijk op als wiliam naast me gaat zitten.
"heey, hier zit toch niemand?"
ik zucht en antwoord: "nee."
ik pak mijn boeken en leg ze weer in het midden van de tafel. dit zou nog wel eens de langste dag ooit kunnen worden. ik kijk naar wiliam en vraag me af waarom hij hier is komen wonen. hij merkt blijkbaar dat ik kijk want zijn ogen kijken mij nu ook aan. ik kijk snel naar de leraar en kijk dan weer naar Wiliam.
"waarom ben je verhuist?" fluister ik.
het lijkt of hij even moet nadenken en antwoord dan:
"mijn vader werd een betere baan aangeboden hier in de buurt dus verhuisde we hierheen."
net als ik mijn aandacht weer op de les wil richten trilt mijn mobiel voor de vierde keer die dag. ik pak mijn tas van de grond en zet die voor me op tafel, mijn mobiel haal ik uit mijn zak en laat hem in mijn tas verdwijnen. ik hoor de leraar al weer schreeuwen:
"iedereen hou je mond, en Katherina haal nu je tas van tafel!"
ik haal mijn tas van tafel en laat hem gewoon vallen. ik voel een paar ogen op me gericht en kijk naar de persoon die me aan kijkt, het zijn de ogen van één van de populaire meiden en ze brengt verslag uit bij het meisje naast haar. ik weet nog hoe ik altijd door haar werd gepest en dat ze zei dat ik lelijk ben. ik denk dat het tijd wordt om haar terug te pakken. ik draai een beetje en zit nu richting wiliam gedraaid.
"hoe oud ben je?"
hij draait zich ook naar mij toe en zegt
"let jij dan echt niet op? dat is tijdens de vorige les gezegd, maar ik herhaal het speciaal voor jou. ik ben 17 jaar"
ik weet dat er op mijn gezicht een glimlach staat en kijk hem aan. ik ben niet van plan iets te zeggen, als hij wil dat dit gesprek door gaat moet hij maar iets zeggen.
"maar hoe oud ben jij dan, of moet ik vragen hou jong ben jij eigenlijk?"
ik begin weer te lachen en antwoord
"het maakt geen van beide uit, en ik ben zelf 16"
ik zie dat de leraar weg loopt en weet dat hij de rest van het uur niet meer terug komt, ik had altijd al een soort van traditie gehad en zou deze niet verbreken. ik sta op en doe mijn boeken in mijn tas, er zijn een paar leerlingen die mijn voorbeeld volgen en wiliam kijkt mij vragend aan, in plaats van iets te zeggen pak ik zijn hand en leid hem het klaslokaal uit. ik moet me inhouden niet te gaan rennen en begin daar na een tijdje ook mee. wiliam houd me met gemak bij, terwijl ik toch echt wel snel kan rennen. ik stop pas als ik beneden bij mijn kluisje ben, ik doe mijn kluisje snel open en gooi mijn tas in het kluisje. ik doe hem daarna snel dicht en wil alweer weg lopen als ik zie dat wiliam mij aan kijkt en niet verder gaat totdat hij een uitleg heeft gekregen.
"als die leraar weg gaat ben je eigenlijk vrij, hij komt namelijk dezelfde les niet meer terug. samen met een vriendin ga ik dan altijd naar het centrum wat eten, maar zij is ziek dus ik sleur jou mee, vind je toch niet erg?"
voordat hij iets kan zeggen zie ik dat melissa naar ons toe komt lopen. "heey, ik ben melissa" ze zegt het met een zoete stem en pakt zijn hand terwijl hij hem niet eens had uitgestoken.
"even een paar dingen die je moet weten, katherina daar is een van de mensen die je moet vermijden ze is geestelijk gestoord maar daar kan ze ook niets aan doen. ik zou je heel graag een rondleiding willen geven door de school en je voorstellen aan iedereen die wel belangrijk is"
ze kijkt hem aan met die ogen van haar en ik wist bijna zeker dat zij een nieuw vriendje had, maar hij verraste me en trok zijn hand terug die melissa nog steeds vast had en zij haar dat het hem niets uitmaakte en pakte mijn hand en liep weg met zijn hand nog steeds in de mijne.