Verloren en gevonden.

'Triiiiiiiiiiiiiiiiiing'. Mara zet de wekker uit, gaat recht opzitten en kijkt moe voor zich uit. Zeven uur. Pfff veel te vroeg denkt ze.
Om 8 uur zit ze op de fiets. Zal ze op Annemarie wachten of niet? Ze denkt, maar weet geen oplossing. Als ze gaat staan wachten komt Annemarie waarschijnlijk niet opdagen en is ze te laat op school, dus ze rijdt door naar school zonder te stoppen bij de kruising.
Het is erg druk bij de kluisjes `s ochtends. Zal ze gaan wachten tot het iets rustiger is of zal ze gewoon naar haar kluisje gaan? Dan ziet ze Annemarie die met Ribsy nonchalant Mara een schouderduw geeft terwijl ze langslopen. Mara kijkt boos om. Ribsy en Annemarie lachen haar hard uit. Mara loopt naar haar kluisje terwijl ze de lach van Annemarie in haar hoofd hoort galmen. Ze kan er niet meer tegen. Al die jaren dat Annemarie en zij zoveel lol hebben gehad om de meest rare dingen en altijd roddelen over Ribsy en haar accent en nu opeens heeft Annemarie de grootste lol met hun vroegere vijand met het domste accent van de school. Mara krijgt er tranen van in haar ogen terwijl ze haar kluisje open maakt. Ze pakt haar boeken voor de komende 3 lesuren en dan ineens staat Mike twee kluisjesrijen verderop. Hij zwaait naar haar als ze kijkt. Mara voelt dat ze rood wordt en draait zich daarom weer naar haar kluisje. Even later wordt ze op haar rug getikt. Ze draait zich om en daar staat Mike. 'Hoi, hoe gaat het? Was je nog op tijd?' vraagt hij. Weer die kriebel in haar buik. Net als gister. 'Hey, goed hoor. En met jou? Ik was op tijd hoor. Zelfs 10 minuten te vroeg.' antwoordt Mara. 'Gelukkig! Hee, weet jij waar lokaal 328 zit? Ik ken de school nog niet zo goed.' zegt Mike met een lichte bloos op z'n gezicht. 'Oh, ja tuurlijk! Zal ik even meelopen? Ik heb toch in 324.' zegt Mara terug. 'Graag!' En Mara en Mike zijn opweg naar lokaal 328.