De vreemde wind.

Het is zomer en het is snikheet. In de schaduw van een grote boom ligt een jongen. De jongen heet Alexander maar de kinderen van zijn school noemen hem Alex. Alle kinderen hebben een dag vrij omdat het te heet is om op school te zitten. De vader van alex komt hetm halen omdat hij moet gaan eten. Als Alex gaat slapen is het alweer half 10 's avonds. Het is midden in de nacht en Alex schrikt wakker, hij had alweer een nachtmerrie. Alex heeft de laatste 2 weken al last van nachtmerries. Alex hoorde beneneden een vreemd geluid, eerst dacht hij dat het de kat was die tegen iets aan stoten maar het geluid houdt maar aan. Uiteindelijk is alex nieuwschierig geworden naar het geluid en besluit uit bed te gaan en te gaan kijken waar het geluid vandaan komt. Als hij beneden komt ziet Alex niks, maar dan ziet Alex een steen in de muur die anders is dan alle andere stenen. Hij raakt de steen aan en op de plek waar de steen zat ontstond er in een keer een doorgang, hij zei tegen zich zelf dat hij maar droomde en morgen nog maar een keer moet proberen en als het weer gebeurde dat hij dan eens ging kijken waar de doorgang naartoe leidde. De volgende ochtend was Alex klaar wakker met nog vers in de gedachte wat er afgelopen nacht gebeurd was. Hij keek op zijn wakker en tot zijn schrik zag hij dat als hij nu niet op zou schieten hij te laat zou komen op school, hij kleede zijn eigen snel om en at snel een boterham. Hij pakte zijn fiets en fietste heel snel naar school toe. Gelukkig kwam hij net op tijd aan. In de klas wou Alex wel van de geheime doorgang vertellen maar hij wist niet aan wie en niemand zou hem ooit geloven. Opeens hoort hij een gil en hij gaat kijken wat er mis is. Midden op het schoolplein ziet hij dat er een meisje wordt gepest door de grootste pestkop op school. De pestkop is wel 4 jaar ouder dan Alex zelf maar hij is niet bang en besluit moedig om het meisje te gaan helpen, het maakte Alex niet uit of het meisje nieuw was of niet hij zou en wilde haar helpen. Nadat Alex het meisje had geholpen bedankte het meisje hem en ze stelde haar voor als Anne, ook vertelde ze aan alex dat ze 14 was. Alex dacht bij zijn eigen van ik heb het meisje nooit gezien in de klas of op de afdeling van mij en ze is net zo oud als mij. Maar de ontmoeting werd verstoort omdat er uit de schaduw de directeur kwam en Alex zomaar zonder enige reden straf gaf. Sinds dat hij Anne gered heeft weet hij zeker dat hij Anne als een nieuwe vriend wil. Nadat ze samen een tijdje gehangen hebben worden ze beste vrienden en Alex verteld aan Anne over de geheime doorgang. Ze hadden afgesproken dat Anne naar Alex zijn huis ging om naar de doorgang te kijken en misschien zelfs wel binnen te gaan. Het was al 10 over half 5 en Anne kwam nog steeds niet opdagen, ze hadden om half 5 afgesproken. Net toen Alex dacht dat ze niet meer durfde en weer naar boven wou gaan ging de deurbel. Alex deed de deur open en zag daar Anne staan. Anne verontschuldigde haar omdat ze te laat was en zei dat haar vader haar niet liet gaan. Het maakte Alex niks uit zolang ze er maar was. Alex en Anne liepen naar de plek waar de geheime doorgang zat en Anne snapte er niks van want hier kon toch geen geheime doorgang zitten want ze zag tenslotte helemaal niks apparts in de keuken. Alex raakte de rare steen aan en op de plek kwam de geheime doorgang weer en Anne kon haar ogen niet geloven. Alex en Anne gingen de geheime doorgang. Ze moesten eerst door een grot en zagen allemaal tekeningen van arme dorpelingen en van een slechterik die het dorp wou verwoesten. Anne schrok erg hard van de tekeningen en hoopte dat het niet waar zou zijn, op het einde van de tekenning stond een held geschilderd die wel heel erg veel op Alex leek. Alex schrok er zelf van toen hij het zag. Hij dacht bij zijn eigen van dat kan toch niet want ik ben hier nog nooit geweest hoe weten hun nu dat ik hun dorp zou kunnen redden. Op een gegeven moment riep Anne: kijk daar is een vreemde cirkel laten we ernaar toe gaan. Alex riep nog tegen Anne dat ze even moest wachten omdat Alex niet wist wat er zou gebeuren als ze in de cirkel gingen staan. Ze gingen in de cirkel staan en de grond begon in een keer heel erg hard te trillen en er kwam in een keer een vreemde wind door de grot wat vreemd was want de grot had helemaal geen open plekken. Maar Alex en Anne dachten op dat moment hetzelfde: het is zeker de poort naar de arme dorpelingen is open.