Capite 9; The strange attack

Ik wist niet waar ik was, maar ik stond voor een meer. Mijn ogen gleden over het water maar vonden niets. Ik draaide me om en zag dat ik op een klein eilandje stond, omringd door water. Ineens lichtte er overal roden ogen op die ineens vanuit het water kwamen. Ik werd omsingeld door iets waarvan ik niet wist wat het was. Ik wilde weg rennen maar dat kon niet. Toen schrok ik wakker van de gong.

Mijn ogen vlogen open en ik schrok zo erg dat ik uit mijn bed viel. ‘Auw’ zei ik tegen mezelf. Ik stond op en keek op de klok. Kwart voor 6, over een kwartier zouden we worden geteleporteerd. Snel kleedde ik me aan en nam mijn voorwerp in mijn hand. Ik maakte de deur open en liep richting de hal.

Toen ik daar aankwam zaten er al veel kinderen hun laatste maaltijd naar binnen te werken voordat we zouden worden geteleporteerd. Ik nam een bord eten en ging bij de rest zitten. ‘Zenuwachtig?’ vroeg Coendro aan mij. ‘Een klein beetje’ zei ik. ‘Jullie?’ ‘Ik wel’ zei Fenarry. ‘Ik denk wij allemaal wel’ zei Jonna. Ik at de laatste restjes op en legde mijn bestek op mijn bord. Toen ineens ging de gong nog een keer. Dit keer 6 maal. De zaaldeuren gingen open en de 5 docenten kwamen naar binnen gelopen. Toen ze vooraan de hal stonden kwamen er ineens twaalf lichtjes naar beneden gevlogen. Toen ze de grond raakten, veranderden ze in de 12 goden. ‘Wij kwamen jullie nog even succes wensen’ nam Zeus het woord. ‘Het is erg belangrijk dat jullie deze opdracht goed voltooien, dus nogmaals succes’. Ze goden namen een stapje naar achteren en Anemoi nam het woord. ‘Kom allemaal in een lange rij voor ons staan met je voorwerp’. Iedereen stond op en ging in een lange rij staan met zijn of haar voorwerp. ‘Laten we bidden tot de oergoden en vragen of zij ons bij zullen staan’ zei Anemoi. De ogen van alle goden gingen dicht en de kinderen volgden hun voorbeeld. Even was het een moment stil. Daarna klonk de stem van Anemoi weer. ‘De opdracht is duidelijk. Dus heel veel succes’. Circe deed een stap naar voren en hield haar handen boven haar hoofd. Er vormde zich een rood licht in haar handen en er schoten ineens verschillende ballen uit. Daarna ging alles in een sneltreinvaart. De ballen raakten de kinderen één voor één en verdwenen ook zo. Maar op dat zelfde moment was er een oorverdovend kabaal te horen en stormden er ineens verschillende wezens de zaal binnen. Ik zag de 12 goden meteen in actie komen. Iedereen raakten in paniek en alleen Coendro, Fenarry, Jonna, Sandra en ik stonden er nog. Ik kon me nog net omdraaien om een van de monsters te bekijken voordat ik werd weg geteleporteerd. Het was het monster dat mij had achtervolgd toen ik in het steegje liep. Toen werd alles ineens rood voor mijn ogen en stond ik niet langer meer in de hal.