Hoofdstuk 1.0

      'Nog een rondje dames!' gilde de trainer van de meiden, Lucas, terwijl de twaalf meiden van het Nederlandse voetbalteam rondjes renden over het eindeloze groene gras dat langs de tribunes van het kleine Amsterdamse stadionnetje lag. Lucas haalde zijn hand door zijn vuilblonde haren terwijl hij geamuseerd naar de twaalf meisjes staarde die haast flauwvielen van de vijfentwintig rondjes die ze zonet hadden moeten rennen. Geneva haalde overdreven haar rood met wit gestreepte voetbalshirt van haar team over haar bezwete voorhoofd heen.
      'Lucas, ik ben echt kapot,' gilde Alicia hijgend over het veld heen. Lucas was ook wel eens over de top gegaan vandaag vonden de dames, want het Nederlandse weer zat ook niet vreselijk mee. Het was koud buiten, zo'n veertien graden voor begin maart. Het was niet de temperatuur die het vreselijkt was om mee te rennen, maar volgens haar vriendin Rowan was dat toch echt de gure, ijskoude wind die langs hun gezichten streek en ervoor zorgde dat hun lange haren voor hun ogen heenwapperden.
      'Ik ben het met Alica eens hoor, Lucas. Dit is echt marteling,' gilde Rowan over het veld heen. Demonstratief ging ze op het midden van het veld zitten en liet zichzelf achterover vallen terwijl ze zich languit neerlegde. 'Verlossing.' Uitgebreid rolde Lucas met zijn ogen terwijl hij naar de middenstip loopte en Rowan omhoog hees. 'Opstaan jij.'
      'Oké, het is wel genoeg voor vandaag. Nicole, ga maar het doel in. We gaan penalty's nemen,' begon Lucas enthousiast en gooide de witte voetbal die hij onder zijn arm had naar Senna toe die meteen in een drafje naar het doel met Michelle en Sanne, de twee meest fanatieke voetbalsters van het hele team.
      'Maar ik ben zo moe,' begon Rowan opnieuw, maar Lucas trok dreigend zijn wenkbrauwen op naar het meisje om duidelijk te maken dat ze toch maar echt haar schoten op doel moest oefenen. Rowan was spits, dus het was belangrijk dat ze nog een beetje goed kon richten.
      'Oh, bring it on,' riep Nicole over het veld heen toen Senna met wiebelende wenkbrauwen naar haar keek. Met een harde kick tegen de bal aan schoot ze de bal zo in het goal en joelde terwijl ze rondjes rende over het veld. als een kip zonder kop.
      'Tss, puur geluk,' gromde Nicole glimlachend terwijl ze haar keepershandschoenen over haar handen heentrok. Het ging zo nog een tijdje door bij de meiden totdat uiteindelijk Lucas vond dat ze wel genoeg balletjes hadden getrapt. Nicole was doodop door het gespring in het doel. De dames van het team wisten de zwakke punten van hun keepster en maakten het dan ook moeilijk voor haar. Het was goede training voor de wedstrijd van vanavond, de laatste van het seizoen. Het was de grote finale en de dames wilde die finale winnen, dat wisten ze zeker. Ze hadden er wedstrijdenlang voor gevochten en wilde nu die beker binnenslepen. De finale was belangrijk voor ze, want bijna waren ze de beste amateurvoetbalclub van heel Nederland.
      'Goede training vandaag, meiden,' eindigde Lucas zijn verhaal. 'Vanavond gaan we winnen, dat weet ik zeker. Ik voel het gewoon.'