De Trein- District 7

Inmiddels zit ik in een trein. Ik zit wel vaker in een trein, als we naar een verder gelegen bos moeten om te hakken of te planten, maar nog nooit in zo'n snelle! Als ik door het raampje kijk van mijn kamer zie ik alleen een groene waas en af en toe niks, dan rijden we door een tunnel.
Ik laat me neer ploffen op het bed en val meteen achterover. Ik heb nog nooit op zo'n lekker bed gelegen! Ik besluit dat ik voordat ik ga douchen en me omkleden, nog even naar de rest op zoek ga. Als ik in een mooie ruimte met allemaal spullen die er veel te duur uit zien kom zie ik Edward - bah - al met onze mentor zitten. Jamie Mason voert een gesprek met Edward en ik vang af en toe iets op. "Wil je blijven leven, Alexandra?" Vraagt Jamie raak. Ik knik en kom er bij zitten. Ik werp even een vernietigende blik op Edward en vraag een aantal vragen. "Als je van vechten houdt mag je lekker dat bloedbad bij de Hoorn voeren, maar je kunt het best een rugtas en wapen pakken en hem smeren. Ga op zoek naar water een een goede schuilplaats. Let op dieren. Spelmakers hebben de vervelende eigenschap Bloedzoekers in de Arena te stoppen en ik heb gehoord dat ze een nieuwe, gruwelijker dan normale, mutilant hebben ontworpen dus pas op. Zoek een bondgenoot maar verlaat die zodra jullie met te weinig zijn."
Ik let goed op Jamie haar woorden want ik wil terug naar mijn broertje en zusje. Ik wil Edward wel vermoorden omdat ik hem haat maar besluit het niet te doen. Ze zullen me haten in mijn district. Ik ben liever dood dan voor de rest van mijn leven zuur aan worden gestaard door Edward zijn vriendinnetje en familie.
Ik krijg een glas met oranje vloeistof aangeboden. Ik word rood als ik "Wat is dit.." Vraag. Jamie grijnst en geeft antwoord. "Sinaasappelsap, proef maar, het is erg lekker." Dat laat ik me geen twee keer zeggen en ik klok alles naar binnen. De zoet zure smaak verspreid zich in mijn mond en ik smaak even om Edward te irriteren. Hij haat smakken. Een keer op school, toen een jongen jarig was en een sinaasappel had gekregen van zijn vriendje, de zoon van de burgemeester, had Edward hem in elkaar geslagen omdat hij smakte.
Ik kijk Edward triomfantelijk aan. Dood wilt hij me toch al.
"Jongens, we gaan nu de andere boetes kijken!" Zegt Jamie nog al nep enthousiast.
Ze drukt op een afstandsbediening en een groot scherm zakt uit het plafond.
Heel even valt mijn mond open maar snel doe ik hem weer dicht. Bij district een horen een arrogant uitziend blond meisje en een jongen die er erg moordlustig uit ziet... Uit district worden al 2 even arrogante tributen getrokken. Ik kijk naar de jongen en het meisje uit district drie. Een golfje medelijden stroomt door mijn buik als ik haar in elkaar zie krimpen zodra haar naam wordt getrokken. Het meisje uit 4 ziet er net zo uit. Ik weet dat ik ze aardig vindt. Wat hun karakter ook is. dat soort dingen voel ik aan. De rest van de districten gaan in een waas voorbij en ik begin een klein beetje moe te worden.
"Nou jongens, ik stel voor dat jullie nog wat eten en dan gaan slapen. Je zult in de Arena niet zo veel tijd krijgen om te slapen."
Ik prop me vol met allemaal lekkere dingen die ik nog nooit heb gegeten en ga daarna onder de douche staan. Ik schrik van de warme straal. Ik heb alleen nog maar koud gedoucht. Ik druk op een willekeurige knop nen er komt een heerlijke rozengeur uit de douche kop.
Als ik weer schoon ben kies ik een simpele nacht japon uit die in mijn kast hangt en laat me dan op het zachte bed vallen. Ik sta nog even op om het licht uit te doen en laat het gordijntje bij het raampje open.
Ik ga weer liggen en leg de dekens over me heen. Ik staar naar het raampje dat steeds van kleur veranderd. Ondertussen denk ik na over mijn tactiek. Ik weet niet zeker of ik wel terug naar huis wil... Ik haat het Capitool en wil ze ten schande zetten. Ik vind dat het maar eens voorbij moet zijn met deze ellendige Honger Spelen! Ik weet dat als ik dit doe ik mijn familie het leven zuur zal maken. Maar dat laat ik niet gebeuren. Ik spring weer uit bed en zoek naar Jamie haar kamer. Ze is een best aardige mentor. In ieder geval honderd keer beter dan Haymitch, uit district 12. Die heeft tot nu toe geen enkele winnaar neergezet, al geen 15 jaar! Ik klop op de deur waar het bordje "Mentor" op staat en een chagerijnige Jamie doet de deur open. "Jamie, het spijt me maar je moet iets voor me doen." Ze trekt haar wenkbrauwen geërgerd op en voor ze "Wat dan." Kan zeggen flap ik het er uit "Ik ga het Capitool voor schut zetten. Zeg tegen mijn familie dat ze moeten verhuizen. Ik ga toch dood. Als ik niet hele slechte tegenstanders krijg, maar ik wil wat betekenen voor Panem." Net als ik denk dat ze in lachen uit gaat barsten glimlacht ze. "Je weet dat ik dan ook in de problemen kom?" O. Daar had ik niet over nagedacht... "Maar ik doe het. Ik wil geen mentor meer zijn. Het is vreselijk! Maar ik wil wel die stomme president voor schut zetten! Ik doe het voor je meid. Succes ermee en ga nu slapen." Snel ren ik terug naar mijn kamer en plof neer op het zachte bed. Ik staar naar het raampje en al snel val ik zelfvoldaan in slaap.